Chinese Politics in the Xi Jinping Era: Reassessing Collective Leadership

سیاست چین بر سر دوراهی قرار دارد زیرا رئیس جمهور شی جین پینگ قدرت شخصی را جمع آوری می کند و محدودیت های رهبری جمعی را آزمایش می کند.

در سال هایی که وی به عنوان دبیرکل انتخاب شد. شی جین پینگ از حزب کمونیست چین در سال 2012، بسیاری از مردم چین و سراسر جهان را با کمپین جسورانه ضد فساد و تثبیت قدرت تهاجمی خود شگفت زده کرده است.

با توجه به این تحولات جدید، ما باید در نحوه تحلیل سیاست چین تجدید نظر کنیم - این یک وظیفه فوری است زیرا چین اکنون بیش از هر زمان دیگری در تاریخ مدرن بر اقتصاد جهانی و امنیت منطقه تأثیر دارد.

سیاست چین در عصر شی جین پینگ بررسی می کند که چگونه ساختار و پویایی رهبری حزب از اواخر دهه 1990 تکامل یافته است و استدلال می کند که "دموکراسی درون حزبی" - مفهوم رهبری جمعی که بر معامله بر اساس قوانین پذیرفته شده تاکید دارد. هنجارها - ممکن است راه را برای دگرگونی بیشتر در سیستم سیاسی چین هموار کند. میراث شی تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا او این روند نهادینه شدن سیاسی را در مدیریت پرجمعیت ترین و متکثرترین کشور جهان تشویق می کند یا مانع از آن می شود.

چنگ لی همچنین به استخدام و ترکیب این کشور می پردازد. نخبگان سیاسی، دغدغه اصلی در سیاست چین. تحلیلگران چینی از اطلاعات دقیق و دقیق بیوگرافی 376 عضو کمیته مرکزی هجدهم، از جمله جداول و نمودارهایی که سوابق خانوادگی، تحصیلات، شغل، الگوهای شغلی، و روابط مربی و حامی آنها را نشان می دهد، بهره مند خواهند شد.

Chinese politics are at a crossroads as President Xi Jinping amasses personal power and tests the constraints of collective leadership.

In the years since he became general secretary of the Chinese Communist Party in 2012, Xi Jinping has surprised many people in China and around the world with his bold anti-corruption campaign and his aggressive consolidation of power.

Given these new developments, we must rethink how we analyze Chinese politics—an urgent task as China now has more influence on the global economy and regional security than at any other time in modern history.

Chinese Politics in the Xi Jinping Era examines how the structure and dynamics of party leadership have evolved since the late 1990s and argues that "inner-party democracy"—the concept of collective leadership that emphasizes deal making based on accepted rules and norms—may pave the way for greater transformation within China's political system. Xi's legacy will largely depend on whether he encourages or obstructs this trend of political institutionalization in the governance of the world's most populous and increasingly pluralistic country.

Cheng Li also addresses the recruitment and composition of the political elite, a central concern in Chinese politics. China analysts will benefit from the meticulously detailed biographical information of the 376 members of the 18th Central Committee, including tables and charts detailing their family background, education, occupation, career patterns, and mentor-patron ties.