Chinese Diplomacy and the Paris Peace Conference

این کتاب به بررسی استراتژی‌ها و تعامل دیپلماتیک جمهوری‌خواه چین و پیکربندی مجدد قدرت در شرق آسیا پس از سال 1914 می‌پردازد. این کتاب با تکیه بر منابع گسترده‌ای از منابع اولیه، از جمله مطالب بایگانی تازه طبقه‌بندی‌شده، ارائه می‌کند. نه تنها گزارشی کاملاً آگاهانه از نحوه انجام دیپلماسی دولت بیانگ در کنفرانس صلح پاریس، بلکه بینش جدیدی در مورد چرایی آن. نویسنده با زیر سوال بردن چنین باورهای دیرینه مبنی بر اینکه دولت بیانگ آمادگی کافی برای کنفرانس نداشت، خیانتکارانه در اصرار به امضای معاهده ورسای و اینکه رفتار آن در کنفرانس منجر به شکست کامل دیپلماسی می شد، می پردازد. برای تفسیر و ارزیابی مجدد بسیار دقیق تر از این دوره حساس در تاریخ دیپلماسی کشور موردی را مطرح کنید.

This book examines Republican China’s diplomatic strategies and engagement, and power reconfiguration in East Asia after 1914. Drawing on a vast trove of primary sources, including newly declassified archival materials, the book offers not only a richly-informed account of how the Beiyang government conducted diplomacy at the Paris Peace Conference but also new insights into why. Calling into question such long-held beliefs that the Beiyang government was inadequately prepared for the Conference, was treasonous in urging the signing of the Treaty of Versailles, and that its behavior at the Conference amounted to a thorough failure of diplomacy, the author tries to make a case for a much more nuanced re-interpretation and re-evaluation of this critical period in the country’s diplomatic history.