Chinese Collaboration with Japan, 1932-1945: The Limits of Accommodation

در حالی که همکاری در زمان جنگ در اروپا مدت‌ها مورد توجه محققان بوده است، نسبتاً کمی در مورد همکاری چین با ژاپن منتشر شده است، عمدتاً به این دلیل که منابع اصلی در دسترس نبودند. آزادسازی اخیر سیاست آرشیوی در چین و تایوان، این کتاب را امکان پذیر کرده است، اولین بررسی جامع همکاری چین و ژاپن در طول جنگ، در سطح دولت و جامعه اساس منافع مشترک «آسیای شرقی بزرگتر» نادر بود، زیرا ژاپنی ها به عنوان فاتحانی که عمدتاً برای پیشبرد منافع ملی خود عمل می کردند، ظاهر شدند. اما تمام چینی‌هایی که در مناطق اشغالی زندگی می‌کنند باید در مورد میزان تطبیق قدرت ژاپن ـ چه سیاسی، نظامی یا اقتصادی ـ تصمیم بگیرند تا بتوانند به زندگی خود ادامه دهند. چه وانگ جینگوی به عنوان «رئیس دولت»، چه سرمایه‌داران چینی در شانگهای، یا نخبگان شهر و روستا در مناطق روستایی، همگی به دنبال دفاع از منافع خود و در عین حال دادن امتیازات لازم به حضور ژاپنی‌ها بودند. با این حال، حتی زمانی که چینی‌ها به دنبال شیوه‌ای با ژاپنی‌ها بودند، متوجه شدند که یک هویت مشترک و برابر وجود ندارد. چه بر حسب تمایل چینی ها برای همکاری، چه تمایل ژاپنی ها به پذیرش همکاری، محدودیت های اقامت برای هر دو به زودی به دست آمد.

یازده مقاله در این جلد، موضوع همکاری را از چند نقطه نظر بررسی می کند. . در حوزه سیاسی، مقالات از سیاست خارجی دولت ناسیونالیست، از طریق استقرار رژیم‌های مشتری ژاپنی در مرکز چین، تا پاسخ نخبگان محلی در شمال و مرکز چین به تهاجم و اشغال ژاپن را شامل می‌شود. مقالات در مورد همکاری اقتصادی و فرهنگی به ویژه بر عملکرد همکاری در شانگهای، مرکز کلیدی اقتصادی و فرهنگی چین اشغالی تمرکز دارد.

While wartime collaboration in Europe has long been the subject of scholarly attention, relatively little has been published about Chinese collaboration with Japan, largely because essential source materials were inaccessible. Recent liberalization of archival policy in China and Taiwan has made possible this book, the first comprehensive treatment of Sino-Japanese collaboration over the full course of the war, at the level of both state and of society.

Collaboration on the basis of a common “greater East Asian” interest was rare since the Japanese came as conquerors acting primarily to further their own national interest. But all Chinese living in the occupied areas had to decide on the degree to which they would accommodate Japanese power—whether political, military, or economic—in order to carry on with their lives. Whether it was Wang Jingwei as “head of state,“ or Chinese capitalists in Shanghai, or town and village elites in the rural areas, all sought to defend their interests while making the necessary concessions to the Japanese presence. However, even when Chinese sought a modus operandi with the Japanese, they found that a common and equal identity of interest did not exist. Whether expressed in terms of Chinese willingness to collaborate, or Japanese willingness to accept collaboration, the limits of accommodation for both were soon reached.

The eleven essays in the volume explore the issue of collaboration from a number of vantage points. In the political sphere, essays range from the foreign policy of the Nationalist government, through the establishment of Japanese client regimes in central China, to the response of local elites in northern and central China to Japanese invasion and occupation. Essays on economic and cultural collaboration focus particularly on the workings of collaboration in Shanghai, the key economic and cultural center of occupied China.