China’s Cosmopolitan Empire: The Tang Dynasty

سلسله تانگ را اغلب «عصر طلایی» چین می‌نامند، دوره‌ای از ارتباطات تجاری، مذهبی و فرهنگی از کره و ژاپن تا خلیج فارس، و دوران خلاقیت ادبی بی‌نظیر. مارک لوئیس دوران پویایی را به تصویر می کشد که در آن امپراتوری تحت حاکمیت چین به بیشترین گستره جغرافیایی خود رسید، هنر نقاشی و سرامیک شکوفا شد، زنان نقش مهمی هم به عنوان حاکم و هم در اقتصاد داشتند و چین بهترین شاعران غزل خود را در وانگ وی، لی تولید کرد. بو و دو فو.

چینی ها تجارت گسترده ای در دریا و خشکی داشتند. بازرگانان از آسیای داخلی در پایتخت مستقر شدند، در حالی که کارآفرینان چینی عازم جهان گسترده‌تر، یعنی آغاز یک دیاسپورای جهانی شدند. ظهور جنوب مسلط از نظر اقتصادی و فرهنگی که از یک پایتخت شمالی کنترل می شد، الگویی برای بقیه تاریخ امپراتوری چین ایجاد کرد. اشعاری شکوه پایتخت را جشن می‌گرفتند، درباره تنهایی فردی در میان آن تعمق می‌کردند، و مردان جوان قهرمان و زنان زیبایی را توصیف می‌کردند که خیابان‌ها و بارهای شهر را پر کرده بودند.

علی‌رغم هاله‌ی رمانتیکی که به تانگ متصل بود، اینطور نبود. زمان صلح بی پایان در سال 756، ژنرال آن لوشان شورشی را رهبری کرد که کشور را تا حدی تکان داد و دولت را به حدی تضعیف کرد که در اوایل قرن دهم، جنگ سالاری منطقه‌ای بسیاری از مناطق را فرا گرفت و از زوال تانگ بزرگ خبر داد.

The Tang dynasty is often called China’s “golden age,” a period of commercial, religious, and cultural connections from Korea and Japan to the Persian Gulf, and a time of unsurpassed literary creativity. Mark Lewis captures a dynamic era in which the empire reached its greatest geographical extent under Chinese rule, painting and ceramic arts flourished, women played a major role both as rulers and in the economy, and China produced its finest lyric poets in Wang Wei, Li Bo, and Du Fu.

The Chinese engaged in extensive trade on sea and land. Merchants from Inner Asia settled in the capital, while Chinese entrepreneurs set off for the wider world, the beginning of a global diaspora. The emergence of an economically and culturally dominant south that was controlled from a northern capital set a pattern for the rest of Chinese imperial history. Poems celebrated the glories of the capital, meditated on individual loneliness in its midst, and described heroic young men and beautiful women who filled city streets and bars.

Despite the romantic aura attached to the Tang, it was not a time of unending peace. In 756, General An Lushan led a revolt that shook the country to its core, weakening the government to such a degree that by the early tenth century, regional warlordism gripped many areas, heralding the decline of the Great Tang.