China in India's Post-Cold War Engagement with Southeast Asia

این کتاب به بررسی نقش چین در هدایت و حفظ تعامل هند پس از جنگ سرد با آسیای جنوب شرقی می‌پردازد. با انجام این کار، بینشی منحصر به فرد از ابعاد منطقه ای روابط چین و هند ارائه می کند.

هند سیاست نگاه به شرق خود را در اوایل دهه 1990 به عنوان بخشی از یک تلاش هماهنگ برای احیای اهمیت آسیای جنوب شرقی آغاز کرد. در دستور کار سیاست خارجی کشور این مطالعه نقش عامل چین - که در اینجا به عنوان نقش منطقه‌ای چین تعریف شده است - که از منشور روابط چین و هند تفسیر شده است - در شروع و تکامل این سیاست ارزیابی می‌کند. به طور خاص، میزان مطرح شدن چین به عنوان اولویت در گفتمان‌های سیاست نگاه به شرق هند و چگونگی تغییر آن در طول زمان از مبدأ این سیاست تا آخرین مرحله از تغییر نام سیاست شرق را مشخص می‌کند. این کتاب با پرداختن به تمایز بین آنچه سیاستگذاران در بیانیه‌های رسمی خود علامت می‌دهند و انگیزه‌های واقعی یا زیربنایی آن‌ها، به این واقعیت اشاره می‌کند که مقامات دولتی ممکن است همیشه نیات واقعی را در اظهارات رسمی خود منعکس نکنند، و اغلب آنچه گفته نمی‌شود ممکن است چیزهای بیشتری را نشان دهد. در مورد انگیزه های واقعی آنها این امر به‌ویژه در زمینه روابط چین و هند که در آن لفاظی‌های دیپلماتیک اغلب جنبه‌های رقابتی و تقابل‌آمیز روابط دوجانبه را پنهان می‌کند، مرتبط است.

این کتاب که تجزیه و تحلیل مهمی از تعامل بین روابط هند با آسیای جنوب شرقی و چین است، مورد توجه دانشگاهیان، سیاست گذاران و دانشجویان در زمینه های روابط بین الملل، امنیت آسیا، سیاست آسیای جنوب شرقی و در به ویژه، سیاست خارجی هند، روابط چین و هند، و نگاه هند به شرق/سیاست شرق عمل کنید.

This book examines the role of China in driving and sustaining India’s post-Cold War engagement with Southeast Asia. In doing so, it provides a unique insight into the regional dimensions of the Sino-Indian relationship.

India launched its Look East Policy in the early 1990s as part of a concerted effort to revive the importance of Southeast Asia in the country’s foreign policy agenda. This study assesses the role of the China factor – defined here as China’s regional role, which has been interpreted through the prism of the Sino-Indian relationship – in the inception and evolution of the policy. More specifically, it establishes the extent to which China has been raised as a priority in discourses of India’s Look East Policy and how this has varied over time from the origins of the policy through to the most recent phase of the renamed Act East Policy. Addressing the distinction between what policymakers signal in their official statements and their true or underlying motivations, the book alludes to the fact that government officials may not always reflect true intentions in their official statements, and it is often what is not said that may reveal more about their real motivations. This is particularly relevant in the context of the Sino-Indian relationship where diplomatic rhetoric often masks more competitive and confrontational aspects of the bilateral relationship.

An important analysis of the interplay between India’s relations with Southeast Asia and China, this book will be of interest to academics, policymakers and students in the fields of International Relations, Asian Security, Southeast Asian politics, and in particular, Indian foreign policy, the Sino-Indian relationship, and India’s Look East/Act East Policy.