Children of the Stone

این یک داستان بعید است. رمزی حسین ابوردوان، کودکی از اردوگاه آوارگان فلسطینی، با ارتش اشغالگر روبرو می شود، آموزش می بیند، بر ساز مسلط می شود، رویای چیزی بسیار بزرگتر از خودش را در سر می پروراند، و سپس با کاریزمای و پشتکار خود، الهام بخش بسیاری از دیگران می شود تا با او همکاری کنند. تا آن رویا واقعی شود رویا: مدرسه ای برای دگرگونی زندگی هزاران کودک - همانطور که زندگی رمزی متحول شد - از طریق موسیقی.

موسیقیدانان از سراسر جهان به کمک آمدند. یک ویولن ارکستر سمفونیک لندن را ترک کرد تا با رمزی در مدرسه جدیدش الکمانجاتی کار کند. یک خواننده مشتاق اپرا بریتانیایی برای تدریس دروس صدا به کرانه باختری نقل مکان کرد. دانیل بارنبویم، رهبر ارکستر برجسته اسرائیلی، رمزی را دعوت کرد تا به ارکستر دیوان غرب شرق خود که با روشنفکر فقید فلسطینی، ادوارد سعید، تأسیس کرد، بپیوندد. از آن زمان این دو بارها با هم بازی کردند.

It is an unlikely story. Ramzi Hussein Aburedwan, a child from a Palestinian refugee camp, confronts an occupying army, gets an education, masters an instrument, dreams of something much bigger than himself, and then, through his charisma and persistence, inspires scores of others to work with him to make that dream real. The dream: a school to transform the lives of thousands of children—as Ramzi's life was transformed—through music.

Musicians from all over the world came to help. A violist left the London Symphony Orchestra, in part to work with Ramzi at his new school, Al Kamandjati. An aspiring British opera singer moved to the West Bank to teach voice lessons. Daniel Barenboim, the eminent Israeli conductor, invited Ramzi to join his West Eastern Divan Orchestra, which he founded with the late Palestinian intellectual, Edward Said. Since then the two have played together frequently.