Chest Trauma: Diagnosis and Management

دانش گسترده در مورد اثرات پاتوفیزیولوژیک شدید در هیئت منصفه، پیشرفت در مراقبت های ویژه قربانیان صدمات متعدد، و درمان ممکن شده توسط جراحی قلب و عروق مدرن، ترکیب ارزیابی و درمان آسیب های قفسه سینه را در یک سنتز منطقی به نظر می رساند. از شاخه های مختلف پزشکی بنابراین، این تک نگاری نه تنها برای متخصص جراحی قفسه سینه یا قلب، بلکه در درجه اول برای فردی که اولین کسی است که با آسیب های قفسه سینه مواجه می شود، یعنی جراح عمومی یا تروماتولوژیست در نظر گرفته شده است. این نشان دهنده تجربه شخصی من به عنوان جراح ارشد بخش جراحی اورژانس یک بیمارستان دانشگاهی و به عنوان رئیس بخش مراقبت های ویژه برای مجروحان شدید است که سالانه بیش از 100 بیمار با آسیب های شدید قفسه سینه را درمان می کند و بر اساس تحلیل این موارد تجربه من به عنوان یک جراح نظامی در ویتنام نیز مورد توجه قرار گرفت. بسیاری از زخم ها در ناحیه قفسه سینه را می توان با روش های ساده و محافظه کارانه با موفقیت درمان کرد، هرچند منظورم از "محافظه کارانه" نیست. جزئیات. در موارد خاص، اما نیاز به توانایی تصمیم گیری سریع جراح ماهر دارد. به همین دلیل، فضای قابل توجهی به سوالات ارزیابی و رویه های عملی اختصاص داده شده است.

Expanded knowledge about the pathophysiologic effects of severe in­ juries, advancements in the intensive care of victims of multiple injuries, and the treatment made possible by modem cardiovascular surgery make it appear sensible to combine the assessment and therapy of thoracic injuries into a synthesis of various branches of medicine. This monograph, therefore, is intended not only for the specialist in thoracic or cardiac surgery but also primarily for the person who is the first to be confronted by thoracic injuries, namely, the general surgeon or the traumatologist. It reflects my own personal experience as chief surgeon of an emer­ gency surgery ward of a university hospital and as head of an inten­ sive care unit for the severely wounded, which treats well over 100 patients with severe thoracic injuries annually, and is based on an analysis of these cases. My experience as a military surgeon in Vietnam was also taken into consideration. Many wounds in the area of the thorax can be successfully treated with simple, conservative procedures, though by "conservative" I do not mean to imply "inactive." An aggressive conservatism is need­ ed, which must pay attention to small details. In given cases, how­ ever, it requires the quick decision-making capability of the com­ petent surgeon. For this reason, considerable space is devoted to questions of evaluation and practical procedures.