Chemotherapy and Urological Malignancy

شیمی‌درمانی برای بیماری‌های بدخیم، پیشرفت‌های سریع و اغلب خیره‌کننده‌ای در میزان بقای برخی از گروه‌های بیماران به همراه داشته است. با این حال، اشتیاق برای این موفقیت‌ها تا حدی با مشکلات در ارزیابی پاسخ‌ها به درمان و ناامیدی از ناتوانی در بررسی پیشرفت بسیاری از تومورهای دیگر جبران شده است. این واکنش ها برای مورخ پزشکی تعجب آور نخواهد بود، اما شاید انتظارات از پیشرفت علمی امروزه گاهی بیش از حد انتظار باشد. انتظار دیگر این است که هرگونه بررسی شیمی درمانی کاملاً به روز باشد، حتی پیشگویی. گسترش این موضوع به حدی است که داروهای جدید و نتایج کارآزمایی ها به طور مداوم گزارش می شود، اما همین انبوه اطلاعات است که مشکلات خاص خود را ایجاد می کند و بسیاری از پزشکان را از یافتن یک قضاوت متعادل در مورد همه این اطلاعات ناامید می کند. این چالشی بود که توسط پروفسور اسپایرز پذیرفته شد. او سپس گروهی از همکاران خود را که از رهبران شناخته شده در زمینه شیمی درمانی تومورهای اورولوژی هستند، گرد هم آورد که همگی در این موضوع سهم مهمی داشته اند. با این حال، هر فصل صرفاً سابقه ای از تجربه نویسنده نیست، بلکه شامل ارزیابی عملکرد گذشته و حال و همچنین دیدگاه هایی در تشخیص و مدیریت است. تقریباً همه فصل‌ها شامل ارجاع به آثار منتشر شده تا سال 1981 و از جمله آن می‌شوند.

Chemotherapy for malignant disease has brought about many rapid and often spectacular improvements in the survival rate of some groups of patients. Yet enthusiasm for these successes has, in part, been offset by the problems in evaluating responses to treatment and by the disappointment of failing to check the progress of still so many other tumours. These reactions will be no surprise to the medical historian but perhaps the expectations from scientific progress nowadays sometimes demand more than can reasonably be expected. Another expectation is that any review of chemotherapy is com­ pletely up to date, even prophetic. Such is the expansion of the subject that new drugs and trial results are continually being reported but it is this very mass of information that creates its own problems and makes many clinicians despair of finding a balanced judgement on all of this information. This was the challenge accepted by Professor Spiers. He then gathered together a group of colleagues who are amongst the acknowledged leaders in the field of chemotherapy for urological tumours, all of whom have made important contributions to this subject. However, each chapter is not merely a record of the author's experience but encompasses an assessment of past and present practice as well as perspectives in diagnosis and management. Almost all chapters include reference to published work up to and including 1981.