Chemotherapy and Radiotherapy of Gastrointestinal Tumors

تلاش‌ها برای تأثیرگذاری بر بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال (CRC) توسط شیمی‌درمانی کمکی به دلیل تنوع بقا در گروه‌های پیش آگهی‌دهنده مختلف [4] و کمبود داروهایی که در بیماری پیشرفته فعالیت نشان داده‌اند، محدود شده است [10]. از معدود داروهایی که در بیماری پیشرفته فعال هستند، فقط 5-فلوئورواوراسیل (5-FU) و رازوکسان «±1،2-bis(3،4-دیوکسوپی پرازین-1-ایل)پروپان) برای ادجوانت طولانی مدت مناسب هستند. درمان [2، 9]. 5-FU به طور گسترده و فشرده به عنوان شیمی درمانی کمکی در CRC مورد مطالعه قرار گرفته است [7]، اما هیچ اتفاق نظری وجود ندارد که حتی تأثیری جزئی بر بقای ادعا شده دارد [3، 10]. رازوکسان قبلاً برای درمان کمکی یا نگهدارنده در CRC آزمایش نشده است. اما دارای تعدادی فعالیت بیولوژیکی است که ممکن است در درمان تومورهای باقیمانده یا حداقل مفید باشد [1] و بنابراین ممکن است آن را به عنوان یک کمک کمکی مفید کند. بنابراین به طور خاص از انتشار تومور و متاستاز در برخی از تومورها جلوگیری می کند و عروق جدید را که تومورها القا می کنند عادی می کند [6، 8، 11]. این دارو به معنای معمول سیتوتوکسیک نیست، روی سلول‌های غیرقابل تقسیم تأثیر نمی‌گذارد، و تنها در طول دوره کوتاهی از چرخه سلولی در اواخر G و/یا میتوز اولیه، تقسیم سلولی را مسدود می‌کند [12]. این کار را به صورت غیرانتخابی انجام می دهد و اکثر سلول های دارای قابلیت 2 تقسیم که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند تحت تأثیر دارو قرار گرفته اند. با این حال، حتی سلول‌های آسیب‌دیده بلافاصله از بین نمی‌روند، اما ممکن است اندازه آنها افزایش یافته و چند هسته‌ای شوند [5].

Attempts to influence survival of patients with colorectal cancer (CRC) by adjuvant chemotherapy are limited by the variability of survival in different prognostic groups [4] and the paucity of drugs that have shown activity in the advanced disease [10]. Of the few drugs which are active in the advanced disease, only 5-fluorouracil (5-FU) and razoxane «±1,2-bis(3,4-dioxopiperazin-1-yl)propane) are suitable for long-term adjuvant treatment [2, 9]. 5-FU has been widely and intensively studied as adjuvant chemotherapy in CRC [7], but there is no unanimity that it has even the marginal influence on survival that has been claimed [3, 10]. Razoxane has not previously been tested for adjuvant or maintenance treatment in CRC. It has however a number of biological activities which might be thought useful in the treatment of residual or minimal tumours [1] and which might therefore make it useful as an adjuvant. Thus it specifically prevents tumour dissemination and metastases in some tumours and normalizes the neovasculature which the tumours induce [6, 8, 11]. The drug is not cytotoxic in the usual sense, does not affect non-dividing cells, and only blocks cell division during a brief period of the cell cycle in late G and/or early mitosis [12]. It does so non-selectively and most cells capable of 2 division examined so far have been affected by the drug. Even affected cells however are not destroyed immediately, but may increase in size and become multinucleate [5].