Chemical Waste: Handling and Treatment

در طول چند سال گذشته، دنیا نام‌هایی مانند Seveso، Love Canal، Lekkerkerk، Times Beach را به گوش می‌رساند، فقط برای نام بردن از معروف‌ترین آنها. همه این نام ها با زباله های خطرناک یا سمی، زباله های کسب و کار و صنعت، به ویژه صنایع شیمیایی مرتبط است. این فهرست بی پایان است زیرا در سراسر جهان هزاران «نقطه نوآر» وجود دارد: تالاب‌ها و محل‌های دفن زباله قدیمی، رودخانه‌های آلوده، مصب‌ها و بندرهای آلوده که نیاز به اقدامات اصلاحی دارند، که بدون شک موارد ناخوشایندتری را آشکار خواهند کرد. رازهای گذشته صنایع شیمیایی این یک بیان اغراق آمیز نیست که شیمیدانان گذشته توجه زیادی به ترکیب محصولات جدید داشته اند در حالی که از دفع محصولات جانبی، یعنی ضایعات شیمیایی غافل بوده اند. مسلماً در دهه گذشته این نگرش به طرز چشمگیری تغییر کرده است. اگرچه هنوز نمی‌توانیم به درستی از علم جدید پیرامون هستی‌شناسی (نظریه باقیمانده‌ها) صحبت کنیم، به نظر می‌رسد که به سمت قوانین، تحلیل‌ها، پروتکل‌های دفع، تعاریف و اقدامات اصلاحی در رسیدگی به مشکلات زباله‌های شیمیایی می‌رویم. به‌ویژه در دو سال گذشته، رساله‌های جامعی درباره کل موضوع پیچیده و همچنین تک‌نگاری‌هایی که با جنبه‌های گوناگون فناوری زباله سروکار دارند، ظاهر شده‌اند.

During the past few years the worlds has reverberated of names like Seveso, Love Canal, Lekkerkerk, Times Beach, just to name the most publicized ones. All these names are connected with hazardous or toxic waste, waste from business and industry, especially the chemical industry. The list is endless because there are, all over the world, many thousands of "points noirs": not yet discovered or identified old lagoons and landfills, polluted rivers, estuaries, and harbors needing remedial action, which undoubtedly will reveal more unpleasant secrets of the chemical industry's past. It is not an exaggerated statement that chemists of the past have paid too much attention to the composition of new products while neglecting the disposition of byproducts, i.e., chemical waste. Admittedly, during the last decade this attitude has changed dramatically. Although we cannot yet properly speak of a new science of peri ontology (the theory of residues), we seem to be headed towards substantiated rules, analyses, disposal protocols, definitions and remedial practices in handling the problems of chemical waste. Especially during the last two years comprehensive treatises of the whole complex subject as well as monographs dealing with assorted aspects of waste tech­ nology have appeared.