Chemical Sensors

در ابتدای این کتاب و در صورت عدم ارائه راهنمایی از سوی IUPAC، مناسب است که اصطلاح "حسگر شیمیایی" را توضیح دهیم. یک حسگر شیمیایی ممکن است به عنوان یک وسیله ساده برای استفاده و قوی تعریف شود که قادر به تشخیص کمی یا کیفی گونه های اتمی، مولکولی یا یونی است. تصور رشته‌ای از شیمی کاربردی که در آن تأثیر قابل‌توجهی توسط چنین وسیله‌ای ایجاد نشود، دشوار است. بدون شک همین پتانسیل است که به مشغله معاصر با حسگرهای شیمیایی دامن زده است. یک عارضه جانبی ناخوشایند این علاقه، استفاده از اصطلاح «حسگر شیمیایی» برای افزودن معادل شیمیایی «براقیت با فناوری پیشرفته» به یک دستگاه، نشریه، کنفرانس یا گروه تحقیقاتی نسبتاً معمولی است. این استفاده بی رویه از اصطلاحات تا حدودی مسئول ابهامی است که مفاهیم بسیاری از شیمیدانان از شکل و عملکرد حسگرهای شیمیایی را احاطه کرده است. ابهام بیشتر ناشی از ادعاهای گزافی است که در مورد برخی از حسگرها انجام شده است، و تصوری که از تحقیقات بسیار «در آستانه پیشرفت» ایجاد شده است. شیمیدان تحقیقی که در توسعه حسگر مشغول است باید به این واقعیت توجه داشته باشد که هدف نهایی برای این دستگاه‌ها دنیای واقعی است و اینکه یک دستگاه آزمایشگاهی موفق که تحت شرایط کاملاً تعریف شده و کالیبراسیون دقیق کار می‌کند، یک حسگر شیمیایی را تشکیل نمی‌دهد. تحقیق در مورد حسگرهای شیمیایی یک پدیده اخیر نیست. بیش از 80 سال است که در حال انجام است.

At the beginning of this book, and in the absence of guidance from IUPAC, it is appropriate to clarify the term 'chemical sensor'. A chemical sensor may be defined as a simple-to-use, robust device that is capable of reliable quantitative or qualitative recognition of atomic, molecular or ionic species. It is hard to imagine a field of applied chemistry in which a significant impact could not be made by such a device. Undoubtedly, it is this potential that has fuelled the contemporary preoccupation with chemical sensors. An unfortunate side-effect of this otherwise welcome interest is the use of the term 'chemical sensor' to add the chemical equivalent of a 'High-Tech gloss' to a rather ordinary device, publication, conference or research group. This loose usage of terminology is responsible in part for the ambiguity that surrounds many chemists' concepts of the form and function of chemical sensors. Further ambiguity arises from the extravagant claims that have been made for some sensors, and the impression that has been given of much 'verging-on-a-breakthrough' research. The research chemist engaged in sensor development should be mindful of the fact that the ultimate target for these devices is the real world, and that a successful laboratory device operating under well-defined conditions and careful calibration does not constitute a chemical sensor. Research into chemical sensors is not a recent phenomenon; it has been under way for over 80 years.