Charles Darwin's Incomplete Revolution: The Origin of Species and the Static Worldview

این کتاب تحلیل مجدد کاملی از منشاء گونه های چارلز داروین ارائه می دهد، که برای بسیاری از مردم نشان دهنده کاری است که به تنهایی منجر به تکامل گرایی شده است. البته علمای امروز بهتر از این می دانند. با این حال، تعداد کمی در برابر وسوسه روی آوردن به مبدأ به منظور حمایت از آن یا رد آن در پرتو کار خود مقاومت می کنند. ظاهراً داروین نقش اسطوره ای یک شخصیت مؤسس را ایفا می کند که یا باید مورد استناد قرار گیرد یا انکار شود. این کتاب دعوتی است برای حرکت فراتر از آنچه در حال حاضر از کار بزرگ داروین انتظار می رود. هنگامی که رنگ لفاظی گفتمان های داروین از بین برود، کار نتیجه گیری های غیرقابل توجهی را کشف می کنیم.

این کتاب شامل دو پایان نامه اصلی است:

(1) منشاء گونه ها هرگز از راه دور به وحدت نظری که اغلب به آن نسبت داده می شود، دست نیافته است. در عوض، داروین تحت تأثیر مجموعه‌ای از پدیده‌ها قرار گرفت که نمی‌توانستند در چارچوب مفهومی باریک او قرار بگیرند.

(2) در منشأ گونه‌ها، داروین در تکمیل تبدیل کامل به تکامل‌گرایی شکست خورد. داروین با حمل بسیاری از ابزارهای فکری بد طراحی قرن هفدهم و هجدهم، صرفاً یک برند خاص از تکامل گرایی را ترویج کرد، چیزی که او را از برداشتن گام های تعیین کننده به سوی تکامل گرایی باز و مدرن باز داشت.

این موضوع جالبی است. برای زیست شناسان، مورخان و فیلسوفان به طور یکسان بخوانید.

This book offers a thorough reanalysis of Charles Darwin's Origin of Species, which for many people represents the work that alone gave rise to evolutionism. Of course, scholars today know better than that. Yet, few resist the temptation of turning to the Origin in order to support it or reject it in light of their own work. Apparently, Darwin fills the mythical role of a founding figure that must either be invoked or repudiated. The book is an invitation to move beyond what is currently expected of Darwin's magnum opus. Once the rhetorical varnish of Darwin's discourses is removed, one discovers a work of remarkably indecisive conclusions.

The book comprises two main theses:

(1) The Origin of Species never remotely achieved the theoretical unity to which it is often credited. Rather, Darwin was overwhelmed by a host of phenomena that could not fit into his narrow conceptual framework.

(2) In the Origin of Species, Darwin failed at completing the full conversion to evolutionism. Carrying many ill-designed intellectual tools of the 17th and 18th centuries, Darwin merely promoted a special brand of evolutionism, one that prevented him from taking the decisive steps toward an open and modern evolutionism.

It makes an interesting read for biologists, historians and philosophers alike.