Change and Continuity in Early Modern Cosmology

ستاره شناسی مدرن اولیه که به عنوان نقطه اشتعال انقلاب علمی تلقی می شود، شاهد انفجار مجازی ایده ها در مورد طبیعت و ساختار جهان بود. این مطالعه این نظریه‌ها را در زمینه‌های فکری گوناگون بررسی می‌کند و دیدگاه ما را از علم مدرن به‌عنوان جانشینی مستقیم برای فلسفه طبیعی ارسطویی به چالش می‌کشد. این نشان می دهد که چگونه ستاره شناسان با استفاده از ایده های قدیمی به روش های جدید و شناسایی مفاهیم ظریف تر از عقلانیت کیهانی، با نوآوری های آسمانی برخورد کردند. با شروع کرات سماوی Peurbach و پایان دادن به مفاهیم تکاملی ستاره جدید Mira Ceti، یک مرحله محوری در درک ما از جهان به عنوان مکانی از تغییر دائمی را بررسی می کند که الگوهای عمیق تر نظم و ثبات کیهانی را تایید می کند.

Viewed as a flashpoint of the Scientific Revolution, early modern astronomy witnessed a virtual explosion of ideas about the nature and structure of the world. This study explores these theories in a variety of intellectual settings, challenging our view of modern science as a straightforward successor to Aristotelian natural philosophy. It shows how astronomers dealt with celestial novelties by deploying old ideas in new ways and identifying more subtle notions of cosmic rationality. Beginning with the celestial spheres of Peurbach and ending with the evolutionary implications of the new star Mira Ceti, it surveys a pivotal phase in our understanding of the universe as a place of constant change that confirmed deeper patterns of cosmic order and stability.