Cerebral Palsy

فلج مغزی یک بیماری مادام العمر است که فرد، خانواده و جامعه نزدیک را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین، هدف اجازه دادن به فرد مبتلا به فلج مغزی برای زندگی با کمترین تأثیر ناتوانی، نیازمند توجه کامل به فرد و خانواده است. علاوه بر این، جامعه باید حساس باشد و با محدود کردن موانع معماری و فراهم کردن وسایل حمل و نقل عمومی و ارتباطات قابل دسترس، افراد دارای معلولیت را در خود جای دهد. سیستم آموزشی ابزار کلیدی را برای کمک به فرد برای آماده شدن برای عملکرد در جامعه با حداکثر توانایی خود فراهم می کند. از بسیاری جهات، سیستم مراقبت پزشکی احتمالاً کمترین نقش را در آماده کردن کودک فلج مغزی برای عملکرد مطلوب در جامعه دارد. با این حال، سیستم مراقبت پزشکی جایی است که والدین برای اولین بار می آموزند که فرزندشان مشکلات رشدی خارج از هنجار مورد انتظار دارد. تقریباً به طور کلی مکانی است که والدین نیز انتظار دارند که کودک در جامعه مدرن ما عادی شود. در زمان‌های قبل، والدین انتظار داشتند که شفا از پزشک حاصل شود، اما در دین نیز امید به بهبودی داشتند. همانطور که این باور به شفای معنوی یا معجزه آسا افزایش یافته است، امید قابل توجهی برای والدین فرزندان کم توان کاهش یافته است.

Cerebral palsy is a lifelong condition that affects the individual, family, and immediate community. Therefore, the goal of allowing the individual with cerebral palsy to live life with the least impact of the disability requires c- plex attention to the individual and the family. Furthermore, society needs to be sensitive and to accommodate individuals with disabilities by limiting architectural impediments and providing accessible public transportation and communication. The educational system provides the key means for helping the individual prepare to function in society to his or her maximum ability. In many ways, the medical care system probably has the least sign- icant role in preparing the child with cerebral palsy to function optimally in society. However, the medical care system is the place where parents first learn that their child has developmental issues outside the expected norm. It is almost universally the place where parents also expect the child to be made normal in our modern society. In earlier times, the parents would expect healing to possibly come from the doctor, but also they would place hope for healing in religion. As this belief in spiritual or miraculous healing has - creased, a significant font of hope has decreased for parents of young ch- dren with disabilities.