Censorship and Literature in Fascist Italy

تاریخ دولت‌های توتالیتر گواه این واقعیت است که ادبیات و رسانه‌های چاپی را می‌توان دستکاری کرد و به وسایل فریب توده‌ای تبدیل کرد. سانسور و ادبیات در ایتالیای فاشیست اولین گزارش جامع از چگونگی تلاش فاشیست ها برای کنترل تولیدات ادبی ایتالیا است.

گیدو بونساور به چگونگی واکنش انتشارات عمده کشور و نویسندگان فردی به دستورات فرهنگی جدید تحمیل شده توسط فاشیست ها می پردازد. بونساور در طول مطالعه خود از مطالب نادر و قبلاً بررسی نشده استفاده می کند تا قسمت های مهم تاریخ ادبی ایتالیا را روشن کند، مانند روابط بین رژیم و ناشران خاص، و همچنین موارد فردی مربوط به نویسندگان مشهوری مانند موراویا، دا ورونا و ویتورینی. سانسور و ادبیات در ایتالیای فاشیست، توسعه قوانین و شیوه های سانسور فاشیستی، از جمله ایجاد وزارت فرهنگ عامه و سرکوب ضد یهود در اواخر دهه 1930 را نشان می دهد.

بررسی وسعت و دامنه سانسور در فاشیست ایتالیا، از نقش موسولینی به‌عنوان «سانسور اصلی» گرفته تا تجربیات خاص نویسندگان زن، این نگاهی جذاب به آسیب‌پذیری فرهنگ در دوران دیکتاتوری است.

The history of totalitarian states bears witness to the fact that literature and print media can be manipulated and made into vehicles of mass deception. Censorship and Literature in Fascist Italy is the first comprehensive account of how the Fascists attempted to control Italy's literary production.

Guido Bonsaver looks at how the country's major publishing houses and individual authors responded to the new cultural directives imposed by the Fascists. Throughout his study, Bonsaver uses rare and previously unexamined materials to shed light on important episodes in Italy's literary history, such as relationships between the regime and particular publishers, as well as individual cases involving renowned writers like Moravia, Da Verona, and Vittorini. Censorship and Literature in Fascist Italy charts the development of Fascist censorship laws and practices, including the creation of the Ministry of Popular Culture and the anti-Semitic crack-down of the late 1930s.

Examining the breadth and scope of censorship in Fascist Italy, from Mussolini's role as 'prime censor' to the specific experiences of female writers, this is a fascinating look at the vulnerability of culture under a dictatorship.