Celestial Shadows: Eclipses, Transits, and Occultations

بیشتر آنچه در مورد جهان شناخته شده است از مطالعه سایه های آسمانی به دست آمده است. این کتاب با جزئیات به نحوه کسوف و سایر سایه‌های آسمانی می‌پردازد که به ما بینش شگفت‌انگیزی در مورد ماهیت اجرام منظومه شمسی داده‌اند و اینکه چگونه آنها حتی به ما کمک می‌کنند سیاراتی را که به دور ستارگانی غیر از خورشید ما می‌چرخند، کشف و تجزیه و تحلیل کنیم. انواع خسوف ها، گذرها و اختفاهای قمرهای مشتری و زحل، پلوتون و ماهواره آن، شارون، سیارک ها و ستارگان به ستاره شناسان کمک کرده اند تا ابعاد، ساختارها و شکل های آنها - حتی وجود جو و ساختار سیارات فراخورشیدی - را بررسی کنند.

مدتها قبل از اینکه کلمب برای رسیدن به خاور دور با دریانوردی به سمت غرب حرکت کند، سایه خمیده زمین روی ماه در طول ماه گرفتگی نشان داد که ما در یک جهان گرد زندگی می کنیم، یک کره. اخیراً، مقایسه بخش‌های نور خورشید و زمینی ماه برای تعیین تغییرات در روشنایی زمین به‌عنوان راهی برای نظارت بر اثرات احتمالی در پوشش ابرها که ممکن است با گرمایش جهانی مرتبط باشد، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. سایه ها توسط ریاضیدان یونانی اراتوستن برای انجام اولین تخمین محیط زمین، توسط گالیله برای اندازه گیری ارتفاع کوه های قمری و توسط ستاره شناسان قرن هجدهم برای تعیین مقیاس خود منظومه شمسی استفاده شد.

برخی از کمیاب‌ترین و شگفت‌انگیزترین سایه‌ها، آن‌هایی هستند که توسط زهره دوست‌داشتنی \"ستاره عصر\" در حالی که بین زمین و خورشید می‌رود روی زمین انداخته می‌شوند. این گذرهای باشکوه زهره حداکثر دو قرن در یک قرن رخ می دهد. پس از گذر سال 2012، فرصتی برای مشاهده این پدیده تا سال 2117 وجود ندارد، در حالی که جاروب رایج تر خورشید گرفتگی کامل، یکی از دراماتیک ترین و مهیب ترین رویدادهای طبیعت را ایجاد می کند. اگرچه ممکن است زمانی منبعی از حیرت یا ترس بوده باشد، اما اکنون هزاران ستاره شناس آماتور و "تعقیب کنندگان کسوف" به سفر در سراسر جهان می روند تا منظره دراماتیک را تحت "کلیت" تجربه کنند. این پدیده ها عبارتند از یکی از دیدنی‌ترین‌هایی است که در دسترس ناظران است و در مطالعه جامع وست فال و شیهان به طور کامل به آنها داده می‌شود.

Much of what is known about the universe came from the study of celestial shadows. This book looks in detail at the way eclipses and other celestial shadows have given us amazing insights into the nature of the objects in our solar system and how they are even helping us discover and analyze planets that orbit stars other than our Sun. A variety of eclipses, transits, and occultations of the mooons of Jupiter and Saturn, Pluto and its satellite Charon, asteroids and stars have helped astronomers to work out their dimensions, structures, and shapes - even the existence of atmospheres and structures of exoplanets.

Long before Columbus set out to reach the Far East by sailing West, the curved shadow of the Earth on the Moon during a lunar eclipse revealed that we inhabit a round world, a globe. More recently, comparisons of the sunlit and Earthlit parts of the Moon have been used to determine changes in the Earth's brightness as a way of monitoring possible effects in cloud coverage which may be related to global warming. Shadows were used by the Greek mathematician Eratosthenes to work out the first estimate of the circumference of the Earth, by Galileo to measure the heights of the lunar mountains and by eighteenth century astronomers to determine the scale of the Solar System itself.

Some of the rarest and most wonderful shadows of all are those cast onto Earth by the lovely "Evening Star" Venus as it goes between the Earth and the Sun. These majestic transits of Venus occur at most two in a century; after the 2012 transit, there is not a chance to observe this phenomenon until 2117, while the more common sweep of a total solar eclipse creates one of the most dramatic and awe-inspiring events of nature. Though it may have once been a source of consternation or dread, solar eclipses now lead thousands of amateur astronomers and "eclipse-chasers" to travel the globe in order to experience the dramatic view under "totality." These phenomena are among the most spectacular available to observers and are given their full due in Westfall and Sheehan's comprehensive study.