Cauldron of Resistance: Ngo Dinh Diem, the United States, and 1950s Southern Vietnam

در سال 1955، انگو دین دیم انتخاباتی را برای برکناری رئیس ایالت بائو دای ترتیب داد و پس از آن خود را به عنوان اولین رئیس جمهور جمهوری تازه تأسیس ویتنام معرفی کرد. ایالات متحده نتایج این انتخابات را که به طور گسترده به عنوان تقلبی محکوم شد، تحریم کرد و کمک های اقتصادی و توصیه های قابل توجهی به RVN ارائه کرد. به همین دلیل، دیم اغلب به عنوان یک دست نشانده صرف ایالات متحده در خدمت استراتژی ژئوپلیتیک جنگ سرد این کشور در نظر گرفته می شود. این روایت، جسیکا ام. چپمن در Cauldron of Resistance می‌گوید، پیچیدگی سیاست داخلی ویتنام جنوبی و در واقع هوش سیاسی خود دیم را بسیار ساده‌تر می‌کند.

بر اساس کار گسترده. در آرشیوهای ویتنامی، فرانسوی و آمریکایی، چپمن شرح مفصلی از سه سال حیاتی، 1953-1956 ارائه می دهد، که طی آن نظم سیاسی جدید ویتنامی در جنوب ایجاد شد. این تا حد زیادی، تاریخ صعود سیاسی دیم است زیرا او موفق شد امپراتور سابق بائو دای، سازمان‌های مذهبی مسلح Hoa Hao و Cao Dai و سازمان جنایی Binh Xuyen را تحت سلطه خود درآورد. همچنین روایتی بی نظیر از همین قدرت های سیاسی رانده شده است، نیروهایی که در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 به عنوان بازیگران سیاسی و نظامی بی ثبات کننده ظاهر می شوند.

چپمن به دیم نشان می دهد که یک رهبر متعهد است که ایدئولوژی شخصی اش بر او تأثیر گذاشته است. چشم انداز او برای ایالت جدید ویتنام جنوبی، اما همچنین سیاست هایی را شکل داد که منجر به مرگ او می شد. حمایت واشنگتن از دیم به دلیل ضد کمونیسم سرسختش، او را تشویق کرد که از اقدامات سرکوبگرانه برای سرکوب مخالفان، در نتیجه به بیگانگی حوزه انتخابیه خود کمک کند، و به الهام بخشیدن به اپوزیسیون سازمان یافته علیه دولت او کمک کرد که در اواخر دهه 1950 ظهور کرد و در نهایت به ویتنام منجر شد. جنگ.

In 1955, Ngo Dinh Diem organized an election to depose chief-of-state Bao Dai, after which he proclaimed himself the first president of the newly created Republic of Vietnam. The United States sanctioned the results of this election, which was widely condemned as fraudulent, and provided substantial economic aid and advice to the RVN. Because of this, Diem is often viewed as a mere puppet of the United States, in service of its Cold War geopolitical strategy. That narrative, Jessica M. Chapman contends in Cauldron of Resistance, grossly oversimplifies the complexity of South Vietnam's domestic politics and, indeed, Diem's own political savvy.

Based on extensive work in Vietnamese, French, and American archives, Chapman offers a detailed account of three crucial years, 1953–1956, during which a new Vietnamese political order was established in the south. It is, in large part, a history of Diem’s political ascent as he managed to subdue the former Emperor Bao Dai, the armed Hoa Hao and Cao Dai religious organizations, and the Binh Xuyen crime organization. It is also an unparalleled account of these same outcast political powers, forces that would reemerge as destabilizing political and military actors in the late 1950s and early 1960s.

Chapman shows Diem to be an engaged leader whose personalist ideology influenced his vision for the new South Vietnamese state, but also shaped the policies that would spell his demise. Washington’s support for Diem because of his staunch anticommunism encouraged him to employ oppressive measures to suppress dissent, thereby contributing to the alienation of his constituency, and helped inspire the organized opposition to his government that would emerge by the late 1950s and eventually lead to the Vietnam War.