دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: آموزشی ویرایش: 1 نویسندگان: Luisa Lang Owen سری: ISBN (شابک) : 9781585442126, 1585442127 ناشر: سال نشر: 2002 تعداد صفحات: 328 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Casualty of War: A Childhood Remembered (Eastern European Studies, 18) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تلفات جنگ: کودکی به یاد می آید (مطالعات اروپای شرقی ، 18) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
همه تلفات جنگ در میدان نبرد نمی میرند. در پی جنگ جهانی دوم، یوگسلاوی قلمرو خود را از آلمان های قومی که بخشی از موزاییک انسانی آن را تشکیل داده بودند، پاکسازی کرد. فولکس دویچه، که این شهرک نشینان نامیده می شد، با ریشه های قومی و سربازگیری مردان در سن جنگ خود به وافن اس اس، در پایان جنگ جمع آوری و به اردوگاه های کار اجباری منتقل شدند. کسانی که به قتل نرسیدند یا در شرایط سخت نمردند، از خانههای روستایی که خانوادههایشان سیصد سال میشناختند و دوست میداشتند بیرون رانده شدند. لویزا لانگ اوون، نویسنده 9 ساله، زمانی که در سال 1945 وارد اردوگاه کار اجباری شد، از آزار و اذیت سوابیهای دانوب جان سالم به در برد و در نهایت خود را در آمریکا یافت، جایی که زندگی جدیدی برای خود ساخت، زندگی که با این وجود خاطرات و درسها را در خود داشت. از جنایاتی که در وطن خود تجربه کرده بود. مانند هزاران آلمانی دیگر در دره دانوب در پایان جنگ، لوئیزا و خانوادهاش از خانه خود رانده شدند، در انبار گوسفندان اسکان دادند و با آلمانیهای دیگر روستایش در اردوگاهها اسکان داده شدند. بسیاری از آنها ناامید شدند و بسیاری از آنها جان خود را از دست دادند. لوئیزا به سختی جان سالم به در برد زیرا دیگران در معرض سوء تغذیه، بیماری و قرار گرفتن در معرض قرار گرفتند. خاطرات دلخراش او دریچه ای به پاکسازی قومی است که قبل از کشتارهای اخیر در بوسنی و کوزوو در پنجاه سال پیش انجام شد - قسمتی از وحشت که حتی به عنوان پاورقی در توصیف جنایات اخیر انجام شده در آن منطقه ظاهر نشده است. وصیت نامه او، به عنوان یک قربانی جنگ، شاهدی تاریخی است و بینشی به تجربیات شخصی پاکسازی قومی می دهد. این به عنوان شاهد جنایتی عظیم است که به راحتی فراموش شده است، اصلاح کننده کمی غفلت است که قربانیان خود را به عنوان یک مردم از بین برده است، و تصویری شخصی از آنچه پاکسازی قومی واقعاً در مورد آن است. لوئیزا لانگ اوون مینویسد: «مشکل فقط این نبود که آنها نمیخواستند ما داشته باشیم یا باشیم، آنها میخواستند که ما نباشیم.»
Not all casualties of war die on the battlefield. In the wake of World War II, Yugoslavia purged its territory of the ethnic Germans who had formed a part of its human mosaic. Tarred with their ethnic origins and the conscription of their fighting-age men into the Waffen SS, the Volksdeutsche, as these settlers were called, were rounded up at the war's end and herded into concentration camps. Those who were not murdered or did not die from the harsh conditions were expelled from the village homes their families had known and loved for three hundred years. Nine years old when she entered the concentration camp in 1945, author Luisa Lang Owen survived the persecution of the Danube Swabians, eventually finding herself in America, where she made a new life for herself, a life that nonetheless held within it the memories and lessons of the atrocities she had experienced in her homeland. Like thousands of other Germans in the Danube Valley at the end of the war, Luisa and her family were chased from their home, lodged in a sheep stall, and resettled in camps with other Germans from her village. Shorn of their possessions, given little food or fuel, pressed into hard labor, beaten by guards, and separated from their families, many despaired and many died. Luisa barely survived as others succumbed to malnutrition, disease, and exposure. Her haunting memoir provides a window into the ethnic cleansing that preceded the recent exterminations in Bosnia and Kosovo by fifty years—an episode of horrors that has not appeared as even a footnote in descriptions of the more recent atrocities practiced in that region. Her testament, as a casualty of war, bears historic witness and gives insight into the personal experiences of ethnic cleansing. It stands as witness to a massive crime that has been conveniently forgotten, a corrective to a bit of neglect that did away with its victims as a people, and a personal depiction of what ethnic cleansing is really about. “The problem was not just that they did not want us to have or to be,” Luisa Lang Owen writes, “they wanted us not to have been.”