Casualties of Credit: The English Financial Revolution, 1620-1720

اعتبار مدرن که در طول انقلاب مالی 1620-1720 ایجاد شد، پایه و اساس سلطه سیاسی، نظامی و اقتصادی انگلستان را در قرن هجدهم گذاشت. انگلستان با داشتن یک ارز اعتباری در گردش، یک بدهی ملی مدرن و بازارهای مالی پیچیده، یک دولت مالی-نظامی ایجاد کرد که ترس را در دشمنان خود ایجاد کرد و انقلاب صنعتی اول را تسهیل کرد. با این حال تعدادی تلفات در پی این سیستم جدید اعتباری به دنبال داشت. نه تنها مخاطره آمیز و مستعد حوادث بود، بلکه به اعتماد، افکار عمومی و در نهایت خشونت نیز بستگی داشت. . او چگونگی تکامل گفتمان اعتباری و پاسخ به انقلاب شکوهمند، انقلاب علمی، تأسیس بانک انگلستان، بازیابی بزرگ، درگیری های مسلحانه با لویی چهاردهم، جنگ های حزب ویگ-توری، شکل گیری حوزه عمومی را دنبال می کند. و نقش گسترده انگلستان در تجارت برده. بحث‌های مربوط به اعتبار برخی از برجسته‌ترین روشنفکران لندن از جمله دنیل دفو، جان لاک، آیزاک نیوتن، جاناتان سویفت و کریستوفر رن را درگیر خود کرد. ونرلیند ما را از طریق این گفتگوها راهنمایی می‌کند تا درک کنیم که معاصران چگونه به بی‌ثباتی اعتبار و نقش خشونت - جنگ، بردگی و اعدام - در حفظ اعتماد نگاه می‌کنند.

Modern credit, developed during the financial revolution of 1620¬–1720, laid the foundation for England’s political, military, and economic dominance in the eighteenth century. Possessed of a generally circulating credit currency, a modern national debt, and sophisticated financial markets, England developed a fiscal-military state that instilled fear in its foes and facilitated the first industrial revolution. Yet a number of casualties followed in the wake of this new system of credit. Not only was it precarious and prone to accidents, but it depended on trust, public opinion, and ultimately violence.

Carl Wennerlind reconstructs the intellectual context within which the financial revolution was conceived. He traces how the discourse on credit evolved and responded to the Glorious Revolution, the Scientific Revolution, the founding of the Bank of England, the Great Recoinage, armed conflicts with Louis XIV, the Whig-Tory party wars, the formation of the public sphere, and England’s expanded role in the slave trade. Debates about credit engaged some of London’s most prominent turn-of-the-century intellectuals, including Daniel Defoe, John Locke, Isaac Newton, Jonathan Swift and Christopher Wren. Wennerlind guides us through these conversations, toward an understanding of how contemporaries viewed the precariousness of credit and the role of violence—war, enslavement, and executions—in the safeguarding of trust.