Case Studies in Insomnia

اگر می‌توان کتابی را به موقع نامید، همین است. پزشکی اختلالات خواب در سال های اخیر پیشرفت های سریعی داشته است. این رشته با کتاب درسی اخیراً منتشر شده، کمیسیون ملی تحقیقات اختلالات خواب به تاریخ کنگره، و آگاهی رو به رشد عمومی در مورد اهمیت اختلالات خواب، به اعتبار فزاینده ای دست یافته است. با این حال، این رشد سریع، اختلاف بین اجزای خاص این حوزه را آشکارتر کرده است. بنابراین، ما متوجه می‌شویم که بیمارانی که از بی‌خوابی شکایت می‌کنند، تقریباً هرگز در اکثریت کسانی که در مراکز اختلالات خواب دیده می‌شوند، نیستند، علی‌رغم این واقعیت شناخته شده که شیوع چنین افرادی در جامعه ما بسیار زیاد است. مقاله‌های کنونی در مورد بی‌خوابی فراوان است، اما آنها معمولاً به بیان آسان تشخیص و توصیه‌های جهانی غیرعملی برای درمان هستند، بدون ارائه جزئیات اساسی. در واقع، متخصصان بالینی واقعاً نمی دانند که در مورد بی خوابی چه کنند. این در تعدادی از مشاهداتی که در گذشته اخیر انجام داده ام منعکس شده است. به عنوان مثال، اکثریت افرادی که از بی خوابی شکایت دارند، الکل، آسپرین، داروهای بدون نسخه، حمام آب گرم و بسیاری از نوستروم های دیگر مصرف می کنند، اما به ندرت به دنبال پزشک می روند. در صورت غیرمحتملی که با پزشک مشورت شود، احتمالاً او یک داروی خواب تجویز می‌کند، اما بدون قوام خاصی، یا دستورالعمل روشنی در مورد استفاده از آن.

If ever a book could be called timely, this is it. Sleep disorders medicine has made rapid advances in recent years. The field has attained growing respectability, with a textbook recently published, a congressionally man­ dated National Commission on Sleep Disorders Research, and a growing public awareness of the importance of sleep disorders. However, this rapid growth has made the discrepancy among certain components of the field all the more obvious. Thus, we find that patients who complain of insom­ nia are almost never in the majority of those seen in sleep disorders centers, in spite of the well-known fact that the prevalence of such individ­ uals in our society is by far the largest. Current articles on insomnia abound, but they tend to be facile recitations of diagnosis and impractical global recommendations for treat­ ment, without providing the essential details. Indeed, the clinical profes­ sions really do not know what to do about insomnia. This is reflected in a number of observations I have made in the recent past. For example, the majority of individuals who complain of insomnia take alcohol, aspirin, over-the-counter medications, hot baths, and a host of other nostrums, but rarely seek a physician. In the unlikely event that a physician is consulted, he is likely to prescribe a sleep medication but without any particular consistency, or any clear instructions on its use.