Carnival in Alabama: Marked Bodies and Invented Traditions in Mobile

موبایل به طور همزمان یک شهر معمولی و منحصر به فرد در ایالات متحده پس از جنگ است. این شهر در طول جنگ جهانی دوم یک شهر پررونق بود. این رونق با دوره‌ای از زوال سریع شهری و تلاش‌های متعاقب آن برای احیای (یا اصیل‌سازی) منطقه مرکزی شهر دنبال شد. مانند بسیاری از شهرهای دیگر ایالات متحده، نوسازی شهری، ادغام و سایر تحولات اجتماعی-اقتصادی منجر به فرار سفیدپوستان شد، جمعیت آفریقایی آمریکایی را به حاشیه راند و زمینه را برای توسعه جامعه سازی و خرده فرهنگ LGBTQ فراهم کرد. با این حال، این بخش‌های معمولاً جدا شده از جامعه در موبایل سالی یک‌بار گرد هم می‌آیند تا هویتی مشترک، یعنی شهر کارناوال ایجاد کنند.

کارناوال در آلاباما به نظر نمی‌رسد. فقط در مورد افرادی که در سازمان‌های Mardi Gras شرکت کرده‌اند که بر اساس نژاد، جنسیت، و/یا گرایش جنسی تقسیم می‌شوند، اما همچنین تجربه «بدن‌های مشخص‌شده» خارج از این سازمان‌ها، یا افرادی که در کارناوال از طریق کار یا به عنوان مخاطب درگیر هستند (یا عموم مردم) از نمایش. همچنین تعریف «سنت» کارناوال موبایل را فراتر از مراسم نمایشی رسمی، با گنجاندن نقاب‌های خیابانی و کارگران و آشپزی‌های محله گسترش می‌دهد.

استفاده از منابع آرشیوی و مصاحبه‌های تاریخ شفاهی برای بررسی و تحلیل نقش‌های تعیین‌شده، غیرقابل دسترس، یا این کتاب که توسط مردان و زنان آفریقایی آمریکایی با هویت مستقیم و افرادی که از هنجارهای جنسیتی و جنسی در جشن ها سرپیچی می کردند (صرف نظر از هویت نژادی آنها) ادعا و تصاحب شده است، این کتاب پویایی قدرت را از طریق فرهنگ و آیین روشن می کند. با نگاه کردن به کارناوال به عنوان یک \"سنت ابداع شده\" و به عنوان یک نظام نشانه شناختی مرتبط با گفتمان های قدرت، به گفتگوی فراملی درباره این پدیده می پیوندد.

Mobile is simultaneously a typical and unique city in the postwar United States. It was a quintessential boomtown during World War II. That prosperity was followed by a period of rapid urban decline and subsequent attempts at revitalizing (or gentrifying) its downtown area. As in many other US cities, urban renewal, integration, and other socioeconomic developments led to white flight, marginalized the African American population, and set the stage for the development of LGBTQ+ community building and subculture. Yet these usually segregated segments of society in Mobile converged once a year to create a common identity, that of a Carnival City.

Carnival in Alabama looks not only at the people who participated in Mardi Gras organizations divided by race, gender, and/or sexual orientation, but also investigates the experience of “marked bodies” outside of these organizations, or people involved in Carnival through their labor or as audiences (or publics) of the spectacle. It also expands the definition of Mobile’s Carnival “tradition” beyond the official pageantry by including street maskers and laborers and neighborhood cookouts.

Using archival sources and oral history interviews to investigate and analyze the roles assigned, inaccessible to, or claimed and appropriated by straight-identified African American men and women and people who defied gender and sexuality normativity in the festivities (regardless of their racial identity), this book illuminates power dynamics through culture and ritual. By looking at Carnival as an “invented tradition” and as a semiotic system associated with discourses of power, it joins a transnational conversation about the phenomenon.