دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: James Schamus
سری:
ISBN (شابک) : 0295988541, 9780295988542
ناشر: University of Washington Press
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 128
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Carl Theodor Dreyer's Gertrud: The Moving Word (McLellan Books) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گرترود اثر کارل تئودور درایر: کلمه متحرک (کتاب های مک للان) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اگر یک فیلم در قانون کارل تئودور درایر وجود داشته باشد که می توان گفت، به قول ژاک لاکان، «دردناک ترین» او، «گرترود» است. اولین نمایش این فیلم در پاریس در سال 1964 توسط مطبوعات دانمارک به عنوان یک رسوایی ملی پوشش داده شد. در زمان اکران به دلیل سرعت پر زرق و برق، بازیگری چوبی و محیط قدیمی و خفهاش مورد انتقاد قرار گرفت. فقط بعدها، وقتی نسل جوانتری از منتقدان به دفاع از آن پرداختند، روشی که به نظر می رسید جنون درایر بود آشکار شد. جیمز شاموس در آخرین کار خود برای روشن کردن آنچه برای درایر و هنوز هم برای ما در خطر بود، بر یک لحظه از فیلم تمرکز میکند. او دنبالهای از ارجاعات و اشارات را از طریق تعدادی از متفکران و هنرمندان (بوکاچیو، لسینگ، فیلوستراتوس، شارکو و دیگران) دنبال میکند تا غنا و عمق کار درایر را آشکار کند - و هیجانی را که میتواند همراه با مطالعات سینمایی در زمان باز شدن آن باشد. شاموس در تمام طول عمر به وسواس مادام العمر درایر با "واقعی" که از طریق عمل او به "واقع گرایی متنی" توسعه یافته است، توجه ویژه ای می کند، واقع گرایی که نه بر اساس کدهای استاندارد راستگویی، بلکه بر نیروی آن استوار است. جذابیت بلاغی به منابع مکتوب و مستند آن. مانند بسیاری از قهرمانان فیلم های دیگر درایر، مانند «شورهای ژان دارک» (1928)، «گرترود» به عنوان محلی برای تثبیت های دوقلوی درایر عمل می کند: روی متون نوشته شده و در قهرمانانی که هم خود را مجسم می کنند و هم خود را از آنها رها می کنند. درایر "گرترود" را نه تنها بر اساس نمایشنامه هژالمار سودربرگ در سال 1906، بلکه بر اساس تحقیقات گسترده خود در مورد زندگی گرترود واقعی، ماریا ون پلاتن، که گفته های خود اوست. درایر وارد فیلم شد. درایر با استفاده از فیلم خود به عنوان نوعی بازگشت به زن واقعی در زیر متن، یک سفر مادام العمر دیگر را تمرین کرد، بازگشت به دختر فقیر سوئدی که او را خارج از ازدواج به دنیا آورد و او را برای فرزندخواندگی به خانواده ای دانمارکی سپرد. مادری که درایر تنها در اواخر زندگی، مدتها پس از مرگش کشف کرد.
If there is one film in the canon of Carl Theodor Dreyer that can be said to be, as Jacques Lacan might put it, his most "painfully enjoyable," it is "Gertrud". The film's Paris premier in 1964 was covered by the Danish press as a national scandal; it was lambasted on its release for its lugubrious pace, wooden acting, and old-fashioned, stuffy milieu. Only later, when a younger generation of critics came to its defence, did the method in what appeared to be Dreyer's madness begin to become apparent. To make vivid just what was at stake for Dreyer, and still for us, in his final work, James Schamus focuses on a single moment in the film. He follows a trail of references and allusions back through a number of thinkers and artists (Boccaccio, Lessing, Philostratus, Charcot, and others) to reveal the richness and depth of Dreyer's work - and the excitement that can accompany cinema studies when it opens itself up to other disciplines and media.Throughout, Schamus pays particular attention to Dreyer's lifelong obsession with the "real," developed through his practice of 'textual realism', a realism grounded not in standard codes of verisimilitude but on the force of its rhetorical appeal to its written, documentary sources. As do so many of the heroines of Dreyer's other films, such as "La Passion de Jeanne d'Arc" (1928), "Gertrud" serves as a locus for Dreyer's twin fixations: on written texts, and on the heroines who both embody and free themselves from them.Dreyer based "Gertrud" not only on Hjalmar Soderberg's play of 1906, but also on his own extensive research into the life of the 'real' Gertrud, Maria van Platen, whose own words Dreyer interpolated into the film. By using his film as a kind of return to the real woman beneath the text, Dreyer rehearsed another lifelong journey, back to the poor Swedish girl who gave birth to him out of wedlock and who gave him up for adoption to a Danish family, a mother whose existence Dreyer only discovered later in life, long after she had died.