Cancer, Stress, and Death

این کتاب در بسیاری از جاها و در بسیاری از کشورها با استقبال خوبی روبرو شده است. در سالی که برای اولین بار منتشر شد، رتبه ای را در ده نشریه برتر در زمینه پزشکی رفتاری کسب کرد. هنگامی که در سال 1977، ما شروع به تطبیق اجزای سرطان، استرس و مرگ با هم کردیم، دیدگاه پزشکی تثبیت شده این بود که هر موضوع رشته‌ای متفاوت را نشان می‌دهد و ادغام زمینه‌های بسیار متنوع در محتوای اطلاعاتی به دنبال دستیابی به یک رشته است. سنتز فراتر از حد معقول اگر از ما خواسته می شد که به دانش هر جزء به طور کامل توجه کنیم، ممکن بود اینطور باشد، اما نگرانی ما، البته، ادغام فقط آن دسته از اقلام دانش در هر زمینه ای بود که می تواند بر حوزه مورد علاقه تأثیر بگذارد. از دیگر. علاوه بر این، ما نگران بودیم که پزشکان و دانشمندان نیروهای درونی را که انگیزه و رفتار فردی را شکل می‌دهند، و همچنین هویت فرهنگی افراد را در نظر بگیرند، و امیدوار بودیم که روش زیست‌روانی-اجتماعی که ما در آن باور داشتیم، جایگاه خود را به دست آورد و مورد حمایت قرار گیرد. اکنون، با نیاز به چاپ دوم، به سختی می توان تصور کرد که مشارکت های متنوع در یک جلد گرد هم نیامده است. چنین ترکیباتی که ما بیان کردیم به وضوح تأیید می کند که می توان از طریق ادغام خردمندانه پارادایم های زیستی در پارامترهای مختلف اجتماعی، فرهنگی و روانشناختی - که اساساً راهی ساده برای تعریف روش زیست روانی-اجتماعی است، به چندین سطح از درک موقعیت های انسانی دست یافت. p>

This book has been well received in many places and in many countries. It was awarded a ranking in the top ten publications on behavioral medicine in the year that it first appeared. When, in 1977, we began to fit the components of Cancer, Stress, and Death together, the established medical view was that each subject repre­ sented a different discipline, and that to integrate fields so diverse in information content was to seek to achieve a synthesis beyond reasonable limits. Had we been required to concern ourselves with the knowledge of each component in its entirety, this might have been so, but our concern, of course, was to integrate only those items of knowledge in any one field that could bear upon the field of interest of another. Moreover, we were concerned that physi­ cians and scientists take account of the inner forces that shape motivation and individual behavior, as well as the cultural identity of individuals, and we hoped that the biopsychosocial way in which we believed would gain ground and win support. Now, with need for a second edition, one can hardly conceive of not bringing together diverse contributions in one volume. Such syntheses as we have made clearly confirm that one can arrive at several levels of understanding of human situations through wise integration of biological paradigms within various social, cultural, and psychological parameters-which essentially is a simple way of defining the biopsychosocial way.