دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: John Roy Carlson سری: ISBN (شابک) : 9781443728782, 1443728780 ناشر: Carlson Press سال نشر: 1951 تعداد صفحات: 477 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Cairo to Damascus به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب قاهره تا دمشق نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
قاهره به دمشق توسط جان روی کارلسون. پیشگفتار: به نظر من، به طور کلی، دو راه برای تهیه کتاب، رفتن به یک سفر، یا در این مورد، زندگی کردن وجود دارد. ممکن است فرد به شیوهای دلتنگی، بهعنوان توریستی که تجربههای قبلی را نیش میزند، احساسات را تحسین میکند، اما از نظر احساسی گرسنگی میکشد، خود را با جاهطلبی تحریک میکند، اما برای همیشه از ناامیدی شکنجه میشود. اما شرایط و خلق و خوی ممکن است با هم توطئه کنند تا با آزادی یک کوچ نشین، بتوان از جلیقه بی حوصلگی روزمره فرار کرد، حصارهای مکان و زمان را با موانعی درآورد و زندگی را در سرچشمه های آن مصرف کرد. چنین زندگی زمینی که به درستی هدایت شود، ممکن است به تخیل فرد بال بدهد، به تفکر او شفافیت دهد، به اعتقاداتش نیرو دهد، و حتی او را به حقایق ساده و ابدی خدا و روح نزدیک کند. این کتاب به نظر من متعلق به دسته دوم دسته گوری از بدوی. من می ترسم که کشورم را کاملاً ناآگاه ترک کنم، همانطور که بیشتر آمریکایی ها نسبت به سایر مردم و سایر سواحل می ترسند. اما هر جا که رفتم به دنبال این بودم که واقعیت را همیشه صادقانه و همیشه در دست اول لمس کنم. همه جا به بوها، گیاهان و جانوران وجود بومی نزدیک شدم. با این روحیه من از اعراب که در میان آنها زندگی می کردم نوشته ام. من خیر و شر بسیار زیادی را یافتم که از طریق نظم فئودالی به دست آمده بود که به نظر عموم، بزرگترین دشمن اعراب و بزرگترین مانع او برای ظهور از دوران تاریک باقی مانده است. من از مهمان نوازی اعراب و محبتی که به من شد سپاسگزارم، اما یک خبرنگار، مانند یک پزشک، نباید نسبت به بیماری هایی که سوژه اش را گرفته است، کور بماند. بدون هیچ تمایلی برای دادن اهمیت اغراق آمیزی به خود یا نوشته هایم viii پیشگفتار، امیدوارم بسیاری از ارمنی های ساکن در خاورمیانه عرب از دست متعصبان رنج نبرند زیرا اتفاقاً یک آمریکایی ارمنی تبار این کتاب را نوشت. . به آنها فقط می توانم بگویم که داستان را همانطور که دیدم صادقانه گفته ام. و به دوستان عربم که فقط میپرسیدند که راست میگویم. اجازه دهید به آنها اطمینان دهم که من در این کتاب به عنوان یک آمریکایی صحبت می کنم، و صرفاً به صورت فردی، بدون هیچ ارتباط یا عضویت در هیچ نهاد ارمنی-آمریکایی به جز کلیسایی که در آن متولد شدم، صحبت می کنم. هرگونه انتقام علیه ارامنه جزیره اقلیت در دریای مسلمانان یک ظلم بیجا و بی معنی خواهد بود. من این کتاب را با این امید نوشته ام که هم اعراب و هم یهودیان را در کانون توجه بیشتر خواننده قرار دهد. که به آشکار شدن آنها کمک می کند که چه چیزی هستند و چه چیزی نیستند، چه چیزی از آنها انتظار می رود و چه چیزی غیرممکن است. من دعا می کنم که این مردمان سامی باستان اختلافات خود را آشتی دهند، تا آوارگان فلسطینی که عمدتاً خانه های خود را ترک کردند زیرا رهبران عرب از آنها خواسته بودند تا این کار را انجام دهند و انتظار یک جنگ کوتاه و یک پیروزی سریع را داشتند، اسکان داده شوند. تنها جایگزین صلح، فاجعه برای اعراب، یهودیان و مسیحیان است، زیرا هیچکس نمیتواند به تنهایی به موفقیت امیدوار باشد. آنها با هم می توانند در نهایت خاورمیانه ای مرفه و دموکراتیک بسازند. جدا ماندن، در نقطه نظر خنجر، تنها به این معنی است که کمونیسم و آنارشی می توانند پیروز نهایی باشند.
CAIRO TO DAMASCUS by JOHN ROY CARLSON. PREFACE: IT seems to me there are two ways, generally speaking, to pre pare a book, take a trip, or, for that matter, to live a life. One may go at it dilettante fashion, as a tourist nibbling at ex perience, titillating the emotions yet emotionally starved, stimulating oneself with ambition yet forever tortured by frustration. Circumstances and temperament, however, may conspire together so that, with the freedom of a nomad, one can escape the straightjacket of everyday boredom, hurdle fences of space and time, and consume life at its sources. Prop erly directed, such an earthly life may give wing to one's imagination, clarity to one's thinking, strength to one's convic tions, and even bring one nearer to the simple, eternal truths of God and spirit This book, I feel, belongs in the second category the cate gory of the primitive. I left my country quite as uninformed, I am afraid, as are most Americans with respect to other peoples and other shores. But everywhere I went I sought to touch reality always honestly, and always at first hand. Everywhere I clung close to the smells, the flora and fauna of native existence. In that spirit I have written of the Arabs among whom I lived. I found much good and much evil evil acquired through a feudal order that, in rny opinion, remains the Arab's greatest enemy and his greatest barrier to emergence from the dark ages. I am grateful for Arab hospitality and the kindness I was shown, but a reporter, like a physician, must not remain blind to the ills plaguing his subject. With no desire to attribute to myself or my writings any viii Preface exaggerated importance, it is my fervent hope that the many Armenians living in the Arab Middle East will not suffer at the hands of fanatics because an American of Armenian descent happened to write this book. To them I can only say that I have told the story honestly, as I saw it. And to my Arab friends who asked only that I tell the truth/' I can say in all conscience that I have told the truth. Let me assure them that I speak in this book as an American, and purely in an individual capacity, with no ties to or membership in any Armenian-American body save the church into which I was born. Any retribution against the Armenians a minority island in a Moslem sea would be an unwarranted and senseless cruelty. I have written this book with the hope that it will bring both Arabs and Jews into truer focus for the reader; that it will help reveal what they are and what they are not, what may be ex pected of them and what is impossible. I pray that these ancient Semitic peoples will reconcile their differences, that Palestine refugees who, in the main, left their homes because Arab leaders urged them to do so expecting a short war and a quick victory will be resettled. The only alternative to peace is disaster for Arab, Jew, and Christian, for none may hope to prosper alone. Together they may ultimately build a prosperous and democratic Middle East. To remain apart, at dagger's point, means only that Communism and anarchy can be the ultimate victors.