Byzantine Ecocriticism: Women, Nature, and Power in the Medieval Greek Romance

اکوکریتیکیسم بیزانسی: زنان، طبیعت و قدرت در رمانس یونانی قرون وسطی بوم نقد ادبی را در داستان تخیلی جهان یونان از قرن دوازدهم تا پانزدهم به کار می برد. از طریق تجزیه و تحلیل شکار، باغبانی، دزدی عروس، و جنگ، Ecocriticism بیزانس نگرش ها و رفتارهایی را که کنترل انسان بر زنان، طبیعت و حیوانات را توجیه می کرد، آشکار می کند. ابزاری که از طریق آن چنین کنترلی اعمال شد؛ و نگرانی های پیرامون محدودیت های آن. بنابراین آدام گلدوین راه‌هایی را نشان می‌دهد که بوم‌نگری، فمینیسم و ​​پساانسان‌گرایی متقاطع را می‌توان در متون قرون وسطی به کار برد، و نشان می‌دهد که چگونه میراث عمل و ایدئولوژی زیست‌محیطی قرون وسطایی و بیزانس همچنان به نگرانی‌های اکولوژیکی و زیست‌محیطی معاصر مرتبط است.

Byzantine Ecocriticism: Women, Nature, and Power in the Medieval Greek Romance applies literary ecocriticism to the imaginative fiction of the Greek world from the twelfth to fifteenth centuries. Through analyses of hunting, gardening, bride-stealing, and warfare, Byzantine Ecocriticism exposes the attitudes and behaviors that justified human control over women, nature, and animals; the means by which such control was exerted; and the anxieties surrounding its limits. Adam Goldwyn thus demonstrates the ways in which intersectional ecocriticism, feminism, and posthumanism can be applied to medieval texts, and illustrates how the legacies of medieval and Byzantine environmental practice and ideology continue to be relevant to contemporary ecological and environmental concerns.