Byzantine Court Culture from 829 to 1204

دربار امپراتوری در قسطنطنیه در بینش بیزانسی بیگانگان مرکزی بوده است. با این حال، علیرغم شهرت آن در ادبیات و دانش، تلاش های اندکی برای تحلیل کامل دربار بیزانس به عنوان یک پدیده صورت گرفته است. هدف مطالعات این جلد ارائه ترکیبی یکپارچه با ارائه زندگی درباری بیزانس در تمام جنبه های به هم پیوسته آن است.

یکی از موضوعات مهمی که این مطالعات را متحد می کند، توجه به توصیف تأثیرات تغییر در آرایش اجتماعی دربار در این دوره و بازتاب این تغییرات در هنر و معماری است. این تغییرات در ترکیب اجتماعی، ذهنیت و فرهنگ مادی دربار نشان می‌دهد که مانند بسیاری از جنبه‌های دیگر تمدن بیزانس، تصویری از ماندگاری و تغییر ناپذیری که شکل‌های زندگی در کاخ‌ها ارائه می‌کردند، بیشتر آشکار بود تا واقعی. همانطور که این اثر جدید نشان می دهد، در پشت نمای طلایی مراسم، بلاغت و هنر، توسعه و تجدید دائمی وجود داشته است.

The imperial court in Constantinople has been central to the outsider's vision of Byzantium. However, in spite of its fame in literature and scholarship, there have been few attempts to analyze the Byzantine court in its entirety as a phenomenon. The studies in this volume aim to provide a unified composition by presenting Byzantine courtly life in all its interconnected facets.

One important theme that unites these studies is the attention paid to describing the effects of a change in the social makeup of the court during this period and the reflection of these changes in art and architecture. These changes in social composition, mentality, and material culture of the court demonstrate that, as in so many other aspects of Byzantine civilization, the image of permanence and immutability projected by the forms of palace life was more apparent than real. As this new work shows, behind the golden facade of ceremony, rhetoric, and art, there was constant development and renewal.