Burlesque West: Showgirls, Sex, and Sin in Postwar Vancouver

بعد از جنگ جهانی دوم، ونکوور به عنوان کانون استعدادهای استریپتیز ظاهر شد. در Burlesque West، اولین تاریخ انتقادی این صحنه بدنام استریپتیز، بکی راس به صنعت سرگرمی وابسته به عشق شهوانی در انتهای شمالی تور ساحل غربی رقصندگان - مسیر شمال-جنوب از لس آنجلس تا ونکوور که کار چرخشی را برای رقصندگان و تنوع را برای مشتریان باشگاه فراهم کرد.

راس با استفاده از مطالب بایگانی گسترده و پنجاه روایت اول شخص از رقصندگان سابق، صاحبان کلوپ‌های استریپ، عوامل رزرو، طراحان رقص و نوازندگان، نشان می‌دهد. داستان‌هایی که به قول لیندلی تریسی، رقصنده سابق، عمیقاً با دوره‌ای آغشته به «استریپتیز از فضل افتاد زیرا دنیا از رویاپردازی متوقف شد». اگرچه مشاغل در این صنعت خاص اغلب به عنوان مشترکات کمی با دیگر انواع کار تلقی می شوند، حساب های رقصندگان بازنشسته به طرز شگفت انگیزی با کارگران خدمات معاصر طنین انداز می شود، از جمله درک اتحادیه ها و مزایا و خطرات محل کار. راس همچنین پاکسازی و ادغام متعاقب سبک استریپتیز و روندهای نئوبورلسک را در فرهنگ توده ای دنبال می کند و تداوم و تغییر را مورد بررسی قرار می دهد تا در نهایت نشان دهد که صحنه پر زرق و برق کلوپ شبانه ونکوور، که اغلب به عنوان گونه ای شبه قانونی از آسیب های شهری محکوم می شود، در واقع به این موضوع دامن زده است. موتور شهر پس از جنگ.

تحریک آمیز و چالش برانگیز، غرب بورلسک ترکیبی از مسائل اقتصادی، اجتماعی، جنسی و شخصی است و مطمئناً از نظر فکری وسوسه انگیز خواهد بود.< /p>