Bungalows

اکنون مترادف با خانه یک طبقه است، زمانی که خانه ییلاقی در اواخر دهه 1860 به بریتانیا معرفی شد، مفاهیم پیچیده تری داشت. این خانه محقر که توسط مقامات استعماری در بنگال تصاحب شده بود، پس از ورود به خط ساحلی کنت، به نوع جدیدی از خانه های تعطیلات تبدیل شد که دارای ایوان و اتاق های خدمتکار بود. این اولین نمونه‌های غربی در میان طبقه متوسط ​​رو به بالا و افراد مسن بسیار محبوب شد، و به طور مهمی ساکنان هنرمند را نیز به خود جذب کرد، و لحن را برای خانه ییلاقی به عنوان یک فرار بوهمیایی تا قرن بیستم ایجاد کرد. با تمرکز بر خانه های ییلاقی بریتانیا تا جنگ جهانی دوم، کاترین فری در اینجا به بررسی توسعه اجتماعی، فرهنگی و معماری آن می پردازد و نشان می دهد که اولین نسخه ها چگونه به نظر می رسیدند و چرا خانه های ییلاقی در اوج محبوبیت خود بسیار فراگیر بودند.

Now synonymous with the single storey home, when the bungalow was introduced to Britain in the late 1860s it had more elaborate connotations. Appropriated by colonial officials in Bengal, this humble dwelling was transformed upon its arrival on the Kent coastline into a new type of holiday home, complete with veranda and servant quarters. These first Western examples became very popular amongst the upper middle-class and the elderly,and crucially also attracted artistic inhabitants, setting the tone for the bungalow as a Bohemian escape well into the twentieth century. Focusing on the British bungalow up to the Second World War, Kathryn Ferry here explores its social, cultural and architectural development, revealing what the very earliest versions looked like and why at the peak of their popularity bungalows were so ubiquitous.