دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Edward Robertson Drott
سری:
ISBN (شابک) : 0824851501, 9780824851507
ناشر: University of Hawaii Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 249
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Buddhism and the Transformation of Old Age in Medieval Japan به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بودیسم و دگرگونی دوران پیری در ژاپن قرون وسطی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
محققان مدتهاست در مورد فراوانی که اسطورههای ژاپنی خدایان
(کامی) را پیرمرد یا اوکینا به تصویر میکشند، اشاره کردهاند.
بسیاری از این «پیران مقدس» در تئاتر پیشامدرن به نمایش درآمدند،
که برجستهترین آنها در نوه بود. در دهههای پایانی قرن بیستم، با
افزایش پیوسته تعداد شهروندان سالخورده ژاپن، پیر مقدس اسطورههای
پیشامدرن به موضوعی جدید تبدیل شد و از سوی برخی به عنوان شاهدی
بود که نشان میداد سالمندان در ژاپن زمانی سطحی را به خود اختصاص
داده بودند. احترام ناشناخته در زمان های اخیر. در کتاب بودیسم و
دگرگونی دوران پیری در ژاپن قرون وسطی، ادوارد دروت مجموعههای
در حال تغییر معانی منسوب به سالمندی را در ژاپن قرون وسطی ترسیم
میکند و فرآیندهایی را دنبال میکند که طی آن بدن سالخورده به
نمادی از قدرت ماورایی و فرهنگی، سیاسی تبدیل میشود. و شرایط
مذهبی که الهامبخش تخیل مجدد آن بود.
درات به بررسی چگونگی استفاده از بدن پیر برای مفهومسازی اشکال
تفاوت و انتقال معانی مذهبی در متون مختلف میپردازد: تواریخ رسمی
، آثار ادبی، افسانه های بودایی و داستان های تعلیمی. در اوایل
ژاپن، پیری معمولاً به عنوان نشانه ای از تمایز منفی تلقی می شد
که نشان دهنده زشتی، بی ثمری و آلودگی بود که دربار امپراتوری می
خواست خود را در برابر آن تعریف کند. با این حال، از اواخر دوره
هیان، برخی از نویسندگان بودایی بدن سالخورده را به عنوان وسیله
ای نمادین به چالش کشیدند تا دوگانگی های سنتی بین مرکز و حاشیه،
بالا و پایین، و خلوص و آلودگی را به چالش بکشند، و روایت هایی را
بسازند که قدیسان و آواتارهای سالخورده را با آنها مرتبط کند.
فرقه ها، دودمان، مکان های مقدس، یا اعمال مذهبی که این نویسندگان
به دنبال ترویج آن بودند.
با کمک به ادبیات رو به رشد در مورد دین و بدن، بودیسم و
دگرگونی دوران سالمندی در ژاپن قرون وسطی، رویکردهای توسعه
یافته در مطالعات جنسیتی را برای "غیرطبیعی کردن" سالمندی به
عنوان موضوع بازنمایی، هویت و عملکرد به کار می برد. این اثر با
ردیابی کاربردهای ایدئولوژیک دوران سالمندی در ژاپن پیشامدرن،
زمینه جدیدی را گشوده و نقش دین را در ساختن مقولههای نسلی و
راههایی را آشکار میکند که در آن ایدهها و اعمال مذهبی
میتوانند نه تنها برای طبیعیسازی، بلکه به چالشکشیدن نیز خدمت
کنند. عقل سلیم\" در مورد بدن.
Scholars have long remarked on the frequency with which
Japanese myths portrayed gods (kami) as old men or okina. Many
of these "sacred elders" came to be featured in premodern
theater, most prominently in Noh. In the closing decades of the
twentieth-century, as the number of Japan's senior citizens
climbed steadily, the sacred elder of premodern myth became a
subject of renewed interest and was seen by some as evidence
that the elderly in Japan had once been accorded a level of
respect unknown in recent times. In Buddhism and the
Transformation of Old Age in Medieval Japan, Edward Drott
charts the shifting sets of meanings ascribed to old age in
medieval Japan, tracing the processes by which the aged body
was transformed into a symbol of otherworldly power and the
cultural, political, and religious circumstances that inspired
its reimagination.
Drott examines how the aged body was used to conceptualize
forms of difference and to convey religious meanings in a
variety of texts: official chronicles, literary works, Buddhist
legends and didactic tales. In early Japan, old age was most
commonly seen as a mark of negative distinction, one that
represented the ugliness, barrenness, and pollution against
which the imperial court sought to define itself. From the
late-Heian period, however, certain Buddhist authors seized
upon the aged body as a symbolic medium though which to
challenge traditional dichotomies between center and margin,
high and low, and purity and defilement, crafting narratives
that associated aged saints and avatars with the cults,
lineages, sacred sites, or religious practices these authors
sought to promote.
Contributing to a burgeoning literature on religion and the
body, Buddhism and the Transformation of Old Age in Medieval
Japan applies approaches developed in gender studies to
"denaturalize" old age as a matter of representation, identity,
and performance. By tracking the ideological uses of old age in
premodern Japan, this work breaks new ground, revealing the
role of religion in the construction of generational categories
and the ways in which religious ideas and practices can serve
not only to naturalize, but also challenge "common sense" about
the body.
01 Cover 02 Title Page, Copyright 03 Contents 04 Acknowledgments 05 Introduction 06 Part 1 07 Chapter 1 08 Chapter 2 09 Chapter 3 10 Part 2 11 Chapter 4 12 Chapter 5 13 Chapter 6 14 Chapter 7 15 Conclusion 16 Abbreviations 17 Notes 18 Works Cited 19 Index 20 About the Author