British Fascist antisemitism and Jewish responses, 1932-40

این کتاب استفاده از یهودستیزی توسط فاشیست‌های بین‌جنگ بریتانیا و شیوه‌های واکنش یهودیان این کشور به این موضوع را بررسی می‌کند و برای اولین بار این دو را در کنار یکدیگر بررسی می‌کند و هر دو را در چارچوب گسترده‌تر رویدادهای معاصر در اروپا قرار می‌دهد. /p>

دانیل تیلز تصورات موجود درباره یهودی ستیزی اصلی ترین سازمان فاشیست بریتانیا، اتحادیه فاشیست های بریتانیا را به چالش می کشد. او نشان می‌دهد که این یک جنبه محوری‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. این، به نوبه خود، مشخصه رابطه گسترده‌تر بین فاشیسم اروپایی بین دو جنگ و یهودستیزی است، موضوعی که تاکنون نسبتاً نادیده گرفته شده در زمینه رو به رشد مطالعات فاشیستی. تیلس همچنین استدلال می کند که سر اسوالد موزلی، رهبر BUF، به دور از اینکه یک گرویده بی میل به آرمان ضدیهود باشد، یا صرفاً یک استثمارگر بدبین از آن، همانطور که بسیاری از پژوهش های موجود نشان می دهد، از نقش یهودی ستیزی در دکترین فاشیستی او از ابتدا و در کنترل توسعه بعدی آن باقی ماند. این یافته‌ها برای حمایت از این ایده استفاده می‌شوند که برخلاف تصورات رایج، مخالفت یهودیان با BUF هیچ نقشی در تحریک پذیرش یهودی‌ستیزی توسط فاشیست‌ها نداشت. با این وجود، یهودیان بریتانیا نقش مهمی در شکل دادن به مسیر توسعه فاشیسم بریتانیا ایفا کردند و فعالیت گسترده و مؤثر ضد فاشیستی که آنها دنبال کردند، روایت جایگزین مهمی برای تصویر غالب یهودیان به عنوان قربانیان صرف فاشیسم است. p>

This book explores the use of antisemitism by Britain's interwar fascists and the ways in which the country's Jews reacted to this, examining the two alongside one another for the first time and locating both within the broader context of contemporary events in Europe.

Daniel Tilles challenges existing conceptions of the antisemitism of Britain's foremost fascist organisation, the British Union of Fascists. He demonstrates that it was a far more central aspect of the party's thought than has previously been assumed. This, in turn, will be shown to be characteristic of the wider relationship between interwar European fascism and antisemitism, a thus far relatively neglected issue in the burgeoning field of fascist studies. Tilles also argues that the BUF's leader, Sir Oswald Mosley, far from being a reluctant convert to the anti-Jewish cause, or simply a cynical exploiter of it, as much of the existing scholarship suggests, was aware of the role antisemitism would play in his fascist doctrine from the start and remained in control of its subsequent development. These findings are used to support the notion that, contrary to prevailing perceptions, Jewish opposition to the BUF played no part in provoking the fascists' adoption of antisemitism. Britain's Jews did, nevertheless, play a significant role in shaping British fascism's path of development, and the wide-ranging and effective anti-fascist activity they pursued represents an important alternative narrative to the dominant image of Jews as mere victims of fascism.