دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Mark Stille. Paul Wright
سری: Duel
ISBN (شابک) : 1780960964, 9781780960968
ناشر: Osprey Publishing
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 82
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب British Battlecruiser vs German Battlecruiser: 1914-16 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Battlecruiser انگلیس در مقابل آلمانی Battlecruiser: 16-16 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نبردها در Dogger Bank و Jutland تفاوتهای مهمی در قدرت آتش،
زره و سرعت در طراحیهای رزمناو نبرد نیروی دریایی سلطنتی و
Kaiserliche Marine (نیروی دریایی امپراتوری آلمان) نشان
داد.
کروازهای جنگی نیروی دریایی بریتانیا و آلمان با حرکت سریع و
بسیار مسلح اولین بار در سال 1915 در Dogger Bank با یکدیگر روبرو
شدند و در سال بعد در نزدیکی Jutland در بزرگترین عملیات رزم ناو
تمام دوران درگیر شدند. در دهه قبل از جنگ جهانی اول، بریتانیا و
آلمان در یک مسابقه تسلیحاتی دریایی محبوس شده بودند که شاهد ظهور
اولین کشتی انقلابی ترسناک، ناو جنگی قدرتمند و سریع بود که طراحی
های قبلی را منسوخ کرد، و سپس یک نوع کاملاً جدید از کشتی -
رزمناو این کشتی جنگی که زاییده فکر دریاسالار بریتانیایی رویا،
جان «جکی» فیشر بود، برای عملیات در بردهای طولانی در «اسکادران
های پرواز» طراحی شد و از سرعت برتر و تسلیحات قدرتمند خود برای
شکار، مانور و نابود کردن هر حریفی استفاده کرد. جریمه ای که برای
رسیدن به سرعت های بالاتر پرداخت می شد، کمبود نسبی زره بود،
اما فیشر معتقد بود که «سرعت برابر است با محافظت». تا سال 1914،
انگلیسی ها ده رزمناو جنگی در خدمت داشتند و زمانی که دو رزمناو
شکست ناپذیر و غیر انعطاف پذیر، رزمناوهای زرهی
آلمانی Scharnhorst را غرق کردند، ارزش خود را ثابت کردند.
Gneisenau در دسامبر 1914 در نزدیکی فالکلند.
بر اساس یک فلسفه طراحی متفاوت که بر حفاظت بر قدرت آتش تأکید
داشت، رزمناوهای جنگی آلمانی ها تا ژانویه 1915 به شش نفر رسیدند،
زمانی که رزمناوهای رقیب برای اولین بار در درگیری شدند. داگر
بانک در دریای شمال. در این زمان به رزمناوهای انگلیسی نقش جدیدی
داده شده بود - مکان یابی ناوگان دشمن. پنج کشتی جنگی انگلیسی
همراه با کشتی های دیگر یک نیروی آلمانی شامل سه رزمناو جنگی را
رهگیری و تعقیب کردند. اگرچه این نبرد یک پیروزی تاکتیکی بریتانیا
بود و هیچ یک از طرفین هیچ یک از رزمناوهای جنگی خود را از دست
ندادند، تفاوت در طراحی کشتی های انگلیسی و آلمانی از قبل آشکار
بود. دو طرف به این درگیری اول بسیار متفاوت پاسخ دادند. در حالی
که آلمانیها روشهای جابجایی مهمات خود را برای کاهش خطر
انفجارها بهبود بخشیدند، بریتانیاییها درس معکوس گرفتند و در
تلاشی برای بهبود سرعت شلیک، مهمات ذخیره کردند و رزمناوهای جنگی
خود را آسیبپذیرتر کردند. بریتانیایی ها همچنین نتوانستند کیفیت
مهمات خود را که اغلب نتوانسته بودند به زره کشتی های آلمانی نفوذ
کنند، بهبود بخشند.
این تفاوت ها در نبرد یوتلند در ماه مه 1916 آشکارتر شد. از 9
رزمناو جنگی بریتانیایی متعهد شدند، سه نفر از آنها توسط همتایان
آلمانی خود نابود شدند. پنج رزمناو آلمانی حضور داشتند و از این
تعداد، تنها یکی غرق شد و بقیه آسیب دیدند. محدودیتهای برخی از
سیستمهای کنترل آتش، مسافت یاب و کیفیت مهمات کشتیهای جنگنده
بریتانیایی مشخص شد. آلمانیها نه تنها برد را سریعتر یافتند،
بلکه آتش خود را به طور مؤثرتری گسترش دادند، و حفاظت برتر
رزمناوهای آلمانی به این معنی بود که علیرغم شکست شدید، همه به
جز یک نفر توانستند از ناوگان بریتانیا در پایان نبرد فرار کنند.
ارتباطات بریتانیا ضعیف بود و خدمه بریتانیایی به سیگنالهای پرچم
کشتی به کشتی و چراغها تکیه میکردند، حتی اگر ارتباط بیسیم در
دسترس بود. با این حال، هر دو طرف مدعی پیروزی شدند و مناقشه تا
امروز ادامه دارد.
Battles at Dogger Bank and Jutland revealed critical firepower,
armor, and speed differences in Royal Navy and Kaiserliche
Marine (Imperial German Navy) Battlecruiser designs.
Fast-moving and formidably armed, the battlecruisers of the
British and German navies first encountered one another in 1915
at Dogger Bank and in the following year clashed near Jutland
in the biggest battleship action of all time. In the decade
before World War I Britain and Germany were locked in a naval
arms race that saw the advent of first the revolutionary
dreadnought, the powerful, fast-moving battleship that rendered
earlier designs obsolete, and then an entirely new kind of
vessel - the battlecruiser. The brainchild of the visionary
British admiral John 'Jacky' Fisher, the battlecruiser was
designed to operate at long range in 'flying squadrons', using
its superior speed and powerful armament to hunt, outmanoeuvre
and destroy any opponent. The penalty paid to reach higher
speeds was a relative lack of armour, but Fisher believed that
'speed equals protection'. By 1914 the British had ten
battlecruisers in service and they proved their worth when two
battlecruisers, Invincible and Inflexible, sank
the German armoured cruisers Scharnhorst and
Gneisenau off the Falklands in December 1914.
Based on a divergent design philosophy that emphasised
protection over firepower, the Germans' battlecruisers numbered
six by January 1915, when the rival battlecruisers first
clashed at Dogger Bank in the North Sea. By this time the
British battlecruisers had been given a new role - to locate
the enemy fleet. Five British battlecruisers accompanied by
other vessels intercepted and pursued a German force including
three battlecruisers; although the battle was a British
tactical victory with neither side losing any of its
battlecruisers, the differences in the designs of the British
and German ships were already apparent. The two sides responded
very differently to this first clash; while the Germans
improved their ammunition-handling procedures to lessen the
risk of disabling explosions, the British drew the opposite
lesson and stockpiled ammunition in an effort to improve their
rate of fire, rendering their battlecruisers more vulnerable.
The British also failed to improve the quality of their
ammunition, which had often failed to penetrate the German
ships' armour.
These differences were highlighted more starkly during the
battle of Jutland in May 1916. Of the nine British
battlecruisers committed, three were destroyed, all by their
German counterparts. Five German battlecruisers were present,
and of these, only one was sunk and the remainder damaged. The
limitations of some of the British battlecruisers' fire-control
systems, range-finders and ammunition quality were made clear;
the Germans not only found the range more quickly, but spread
their fire more effectively, and the German battlecruisers'
superior protection meant that despite being severely mauled,
all but one were able to evade the British fleet at the close
of the battle. British communication was poor, with British
crews relying on ship-to-ship flag and lamp signals even though
wireless communication was available. Even so, both sides
claimed victory and the controversy continues to this day.