Britain and The Netherlands: Volume VII Church and State Since the Reformation Papers Delivered to the Seventh Anglo-Dutch Historical Conference

موضوع انتخاب شده برای هفتمین کنفرانس مورخان هلندی و انگلیسی - روابط بین کلیسا و دولت در دو کشور از زمان اصلاحات - نمی تواند تظاهر به اصالت داشته باشد. موضوعی که با تاریخ اروپا و در واقع آن بخش از جهان که توسط اروپاییان مستعمره شده و توسط کلیساهای مسیحی بشارت داده شده است، طبیعتاً توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. جذابیت خاص این مطالعه در مورد کنش و واکنش کلیسا و دولت در بریتانیا و هلند در محدوده ای است که به مورخان و دانشمندان علوم سیاسی برای مقایسه بین دو دولت ارائه می دهد که هر دو اصلاحات پروتستان را تأیید کردند و در عین حال مطلق گرایی را رد کردند. اما تفاوت ها به همان اندازه قابل توجه است. در هلند، کلیسای اصلاح‌شده موقعیت عجیبی مبهم داشت، زیرا نه یک کلیسای مستقر به معنای انگلیسی بود و نه یک فرقه مستقل. با این حال، حتی پس از جدایی رسمی کلیسا از دولت در سال 1796 و افزایش شهرت سیاسی کاتولیک هلندی، پیوندهای احساسات همچنان بین ملت هلند و کلیسای اصلاح‌شده برای مدتی ادامه یافت. در داخل انگلستان، کلیسای انگلیکن جایگاه قانونی خود را به عنوان کلیسای مستقر و موقعیت اجتماعی خود را به عنوان کلیسای «تاسیس» حفظ کرد، اگرچه باید یک کلیسای اسکاتلند تأسیس شده غیر اسقفی را به رسمیت می شناخت و انحلال آن در ایرلند و ولز را می پذیرفت. /p>

The theme chosen for the seventh conference of Dutch and British historians - relations between Church and State in the two countries since the Reformation - cannot pretend to any originality. A subject so germane to the history of Europe, and indeed of those parts of the world colonized by Europeans and evangelized by the Christian churches, has naturally attracted the attention of numerous scholars. The particular attraction of this study of the action and reaction of Church and State in Britain and the Netherlands lies in the scope it offers historians and political scientists for making comparisons be­ tween two states, both of which endorsed the Protestant Reformation while rejecting absolutism. But the dissimilarities are quite as striking. In the Netherlands the Reformed Church came to hold a curiously equivocal position, being neither an established Church in the English sense nor an independent sect. Yet even after the formal separation of Church and State in 1796 and the rise to political prominence of Dutch Catholicism, ties of sentiment continued to link the Dutch nation and the Reformed Church for some time to come. Within England the Anglican Church maintained its constitutional standing as the established Church and its social position as the Church of the 'Establishment', though it had to recognize a non-episcopal estab­ lished Church of Scotland and accept its disestablishment in Ireland and Wales.