Brexit, Language Policy and Linguistic Diversity

این کتاب استدلال می‌کند که برگزیت به طور کامل چارچوب قانونی و هنجارهای سیاست عمومی مربوط به تنوع زبانی را که از زمان معاهده اتحادیه اروپا در سال 1993 بر زندگی عمومی در بریتانیا و اتحادیه اروپا مسلط بوده است، دوباره شکل خواهد داد. بازیگران زبانی با ناسیونالیسم های خرده دولتی در بریتانیا (در ایرلند شمالی، ولز و اسکاتلند) از تخیل قومی-زبانی به اصطلاح «اروپا مناطق» درگیر بودند. این موضوع هم برای به رسمیت شناختن رسمی انگلیسی به عنوان زبان رسمی بریتانیا و هم برای گنجاندن حقوق و آزادی های زبان اقلیت های خودگردان در قانون اساسی تغییر یافته بریتانیا را تقویت می کند. دوم، برگزیت با کاهش بی‌عدالتی‌های مرتبط با افزایش زبان انگلیسی به‌عنوان اتحادیه اروپا و جهانی lingua franca، پرونده هنجاری انگلیسی را به عنوان زبان اتحادیه اروپا تقویت می‌کند. این کتاب برای دانشجویان و دانش پژوهان در زمینه های علوم سیاسی، نظریه سیاسی، حقوق، سیاست و برنامه ریزی زبان، و زبان شناسی اجتماعی جذاب خواهد بود.

This book argues that Brexit will wholly re-shape the legal framework and public policy norms relating to linguistic diversity that have dominated public life in the UK and the EU since the Treaty on European Union in 1993. First, Brexit de-anchors the linguistic actors engaged with sub-state nationalisms in the UK (in Northern Ireland, Wales and Scotland) from the ethno-linguistic imaginary of the so-called ‘Europe of the regions’. This strengthens the case both for the de jure recognition of English as the official language of the UK and for embedding autochthonous minority language rights and freedoms in a transformed UK constitution. Second, Brexit strengthens the normative case for English as the lingua franca of the EU, by reducing the injustices associated with the rise of English as the EU and global lingua franca. The book will appeal to students and scholars across the fields of political science, political theory, law, language policy and planning, and sociolinguistics.