Boundaries of Belonging: English Jamaica and the Spanish Caribbean, 1655–1715

مرزهای متعلق نشان می دهد که چگونه در کارائیب مدرن اولیه با مرزهای همپوشانی و رقابتی، جمعیت متحرک و متنوعی که شامل دزدان دریایی، قاچاقچیان، آزادی خواهان و پناهندگان مذهبی می شد، بر نظریه های تعلق امپراتوری تأثیر گذاشت. و قانون بین شهری.

در دهه‌های پس از فتح جامائیکا اسپانیا توسط انگلستان در سال 1655، غرب کارائیب به محل ادعاهای همپوشانی و رقابتی تبدیل شد - به زمین، فضاهای دریایی، و مردم. جامائیکا انگلیسی، واقع در میان شهرهای بندری اسپانیایی آمریکا و خطوط کشتیرانی، در پروژه‌های متعددی با قوانین قانونی متفاوت با هدف کسب ثروت اسپانیایی آمریکایی نقش محوری داشت. این پروژه‌ها پس‌زمینه‌ای برای جنبش گسترده‌ای از افرادی بود که ادعای عضویت سیاسی خود را در جوامع استعماری در حال توسعه، و در نتیجه، در امپراتوری‌های آتلانتیک داشتند.

مرزهای تعلق در زیر آمده است. داستان این افراد - تاجران دارای مجوز، قاچاقچیان، آزادی خواهان، پناهندگان مذهبی، دزدان دریایی، و مداخله جویان - که در فضاهای مورد مناقشه در غرب کارائیب حرکت می کردند. اگرچه برخی از آنها انگلیسی و اسپانیایی بودند، بسیاری دیگر سفاردی، تول، فرانسوی، کالابری، اسکاتلندی، هلندی یا براندنبرگ بودند. آنها همچنین شامل افراد کرئول می‌شدند که خود را بر اساس محل اصلی یا محل سکونت خود - جامائیکایی، کوبایی یا پانامایی معرفی می‌کردند.

هنگامی که آنها به حوزه‌های قضایی امپراتوری رقیب می‌رفتند یا از آن خارج می‌شدند، بسیاری از آنها به دنبال یا رد اسپانیایی یا اسپانیایی بودند. تابعیت انگلیسی، با استناد به محل تولد، ملت یا قومیت، مذهب، وفاداری آنها، یا کمک های اقتصادی یا نظامی آنها به مستعمره یا امپراتوری. مقامات استعماری و شهری این ادعاها را در حالی که تلاش می کردند حاکمیتی را بر افراد مختلف و متحرک در منطقه ای از حوزه های قضایی مورد مناقشه و در حال تغییر تحمیل کنند، سنجیدند. این رقابت‌ها بر سر اینکه چه کسی به کدام امپراتوری تعلق دارد و چرا، و بر سر اینکه این تعلقات چه حمایت‌هایی اعطا می‌کند، به نوبه خود به تعیین اینکه چه کسی در قانون در حال توسعه کشورها قرار می‌گیرد کمک کرد.

Boundaries of Belonging shows how, in an early modern Caribbean of overlapping and contested borders, a mobile and diverse population that included pirates, smugglers, freedom seekers, and religious refugees, influenced theories of imperial belonging and interpolity law.

In the decades following England’s 1655 conquest of Spanish Jamaica, the western Caribbean became the site of overlapping and competing claims—to land, maritime spaces, and people. English Jamaica, located in the midst of Spanish American port towns and shipping lanes, was central to numerous projects of varying legality, aimed at acquiring Spanish American wealth. Those projects were backdrop to a wide-ranging movement of people who made their own claims to political membership in developing colonial societies, and by extension, in Atlantic empires.

Boundaries of Belonging follows the stories of these individuals—licensed traders, smugglers, freedom seekers, religious refugees, pirates, and interlopers—who moved through the contested spaces of the western Caribbean. Though some were English and Spanish, many others were Sephardic, Tule, French, Kalabari, Scottish, Dutch, or Brandenberg. They also included creole people who identified themselves by their local place of origin or residence--as Jamaican, Cuban, or Panamanian.

As they crossed into and out of rival imperial jurisdictions, many either sought or rejected Spanish or English subjecthood, citing their place of birth, their nation or ethnicity, their religion, their loyalty, or their economic or military contributions to colony or empire. Colonial and metropolitan officials weighed those claims as they tried to impose sovereignty over diverse and mobile people in a region of disputed and shifting jurisdictions. These contests over who belonged in what empire and why, and over what protections such belonging conferred, in turn helped to determine who would be included within a developing law of nations.