Bottoms up in Belgium: Seeking the High Points of the Low Land

«بروکسل و همه آن یوروکرات‌ها در قطار خاکستری؟ خیلی خسته کننده است. چرا، شما حتی نمی توانید ده بلژیکی معروف را نام ببرید!'

تا سال 1993، الک هرگز به بلژیک نرفته بود، بنابراین زمانی که در آگوست همان سال خود را در محراب یک کلیسای کوچک در فلاندر دید و در حال خواندن نذر عروسی به زبان فلاندری بود، جای تعجب داشت. این آغاز، چه خوب و چه بد، یک رابطه طولانی با این کشور کوچک بی ادعا و بسیار بدخواه بود.

هنگامی که او یک پیمانه دیگر از استلا سفارش داد، متوجه شد که شاید وقت آن رسیده است که خود را در فرهنگ بلژیکی غوطه ور کند، به خصوص زمانی که بیش از صد آبجو تولید شده محلی در منو وجود دارد. او متعهد شد که افکار جهانی را مورد آزمایش قرار دهد: بلژیک چقدر می تواند خسته کننده باشد؟

'Brussels and all those Eurocrats on the gravy train? It's just so boring. Why, you can't even name ten famous Belgians!'

Until 1993, Alec had never been to Belgium, so it came as some surprise when in August that year he found himself at the altar of a small church in Flanders, reciting wedding vows in Flemish. It was the start, for better or for worse, of a long relationship with this unassuming and much maligned little country.

As he ordered yet another pint of Stella, it dawned on him that perhaps it was time to immerse himself in Belgian culture, especially when there were over a hundred locally produced beers on the menu. He vowed to put worldwide opinion to the test: just how boring can Belgium be?