Borges, Language and Reality: The Transcendence of the Word

این کتاب کار چندین محقق را گرد هم می آورد تا رابطه پیچیده نویسنده آرژانتینی خورخه لوئیس بورخس با زبان و واقعیت را روشن کند. یک فرض انتقادی که کار را هدایت می کند این است که همانطور که جیمی آلازراکی بیان کرده است، «تلاش واقعی برای غلبه بر محدودیتی که سنت غربی به عنوان استاد و معیار واقعیت تحمیل کرده است» در نوشته بورخس وجود دارد. این تنگ نظری تا حد زیادی نتیجه تأثیر مزمن رویکردهای پوزیتیویستی به واقعیت است که بر شواهد تجربی برای هر گونه احراز هویت «واقعی» متکی هستند. این مطالعه نشان می‌دهد که در تقابل با چنین محدودیت‌هایی، بورخس در ادبیات داستانی و ادبیات، کارآمدترین ابزار برای بحث از واقعیت را به شیوه‌ای عمل‌گرایانه می‌دید. علاوه بر این، با بررسی دقیق چندین اثر نویسنده، نشانه‌هایی برای در نظر گرفتن رابطه واقعاً پیچیده‌ای که بورخس با واقعیت داشت، ایجاد می‌کند، رابطه‌ای که «واقعی» را با ادراک، بینش و زبان انسان مرتبط می‌کند.

This book brings together the work of several scholars to shed light on the Argentine author Jorge Luis Borges' complex relationship with language and reality. A critical assumption driving the work is that there is, as Jaime Alazraki has put it, 'a genuine effort to overcome the narrowness that Western tradition has imposed as a master and measure of reality' in Borges' writing. That narrowness is in large measure a consequence of the chronic influence of positivist approaches to reality that rely on empirical evidence for any authentication of what is 'real'. This study shows that, in opposition to such restrictions, Borges saw in fiction, in literature, the most viable means of discussing reality in a pragmatic manner. Moreover, by scrutinising several of the author's works, it establishes signposts for considering the truly complicated relationship that Borges had with reality, one that intimately associates the 'real' with human perception, insight and language.