Bodyline autopsy the full story of the most sensational test cricket series - Australia v England 1932-33

در سال 1932، تیم کریکت انگلستان، به رهبری داگلاس ژاردین مغرور، سریعترین توپ گیر جهان را داشت: هارولد لاروود. استرالیا به پرکارترین بتمنی که بازی تا به حال دیده بود می بالید: دان بردمن جوان. او باید متوقف می شد. هجوم بالنسر از سمت پا که توسط لاروود و بیل ووس انجام شد، همراه با حلقه ای از مزرعه داران در انتظار صید، باعث خشم شد که در پشت جایگاه ها و به بالاترین سطوح دولت طنین انداز شد. بادی لاین، همانطور که این تکنیک بدنام شناخته شد، برای اکثر دوستداران کریکت نفرت انگیز بود. همچنین به طور بالقوه کشنده بود - یک کاسه جمجمه برت اولدفیلد ویکت بان استرالیایی را شکست - و این تکنیک در سال 1934 غیرقانونی شد.

پس از مرگ دان بردمن در سال 2001، یکی از بحث برانگیزترین رویدادها در تاریخ کریکتینگ - تکنیک Bodyline - بالاخره از حافظه زنده خارج شد. بیش از هفتاد سال بعد، سری Ashes 1932-33 بدنام ترین در تاریخ کریکت تست باقی مانده است.

In 1932, England's cricket team, led by the haughty Douglas Jardine, had the fastest bowler in the world: Harold Larwood. Australia boasted the most prolific batsman the game had ever seen: the young Don Bradman. He had to be stopped. The leg-side bouncer onslaught inflicted by Larwood and Bill Voce, with a ring of fieldsmen waiting for catches, caused an outrage that reverberated to the back of the stands and into the highest levels of government. Bodyline, as this infamous technique came to be known, was repugnant to the majority of cricket-lovers. It was also potentially lethal – one bowl fracturing the skull of Australian wicketkeeper Bert Oldfield – and the technique was outlawed in 1934.

After the death of Don Bradman in 2001, one of the most controversial events in cricketing history – the Bodyline technique - finally slid out of living memory. Over seventy years on, the 1932-33 Ashes series remains the most notorious in the history of Test cricket...