Body of victim, body of warrior : refugee families and the making of Kashmiri jihadists

این کتاب نگاهی جذاب به خلقت جهادگران مسلمان معاصر دارد. کابیری دبرگ رابینسون که این کتاب را بر اساس کار میدانی طولانی مدت خود در مناطق مرزی مورد مناقشه بین پاکستان و هند استوار می کند، داستان افرادی را روایت می کند که زندگی و خانواده آنها در طول تاریخ طولانی درگیری های سیاسی شکل گرفته است. رابینسون با درهم آمیختن شواهد تاریخی و قوم‌نگاری توضیح می‌دهد که چگونه پناه‌جویی به یک عمل اجتماعی و سیاسی در منطقه کشمیر تبدیل شده است و چرا این کاهش ارزش مردان پناهنده را به مبارزان بالقوه تبدیل کرده است. او فرآیندهای اجتماعی پرمشغله‌ای را که افراد و خانواده‌ها از طریق آن یک جهاد مدرن را تولید و حفظ می‌کنند، آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه پناهندگان مسلمان مفهومی اسلامی از حقوق را شکل داده‌اند - ترکیبی از آرمان‌های سیاسی جهانی که زبان حقوق بشر و بشردوستانه را به عنوان ابزاری می‌پذیرد. بازنگری در موقعیت پناهندگان در جوامع فراملی. جهاد دیگر به عنوان یک مبارزه جمعی برای حاکمیت نظام اسلامی تلقی نمی شود، بلکه به عنوان یک مبارزه شخصی برای برقراری امنیت بدن مسلمانان در برابر خشونت سیاسی، شکنجه و تجاوز جنسی تلقی می شود. رابینسون توضیح می‌دهد که چگونه این درک جدید به رواج جهاد در منطقه کشمیر کمک کرده است، نهادهای مذهبی را به‌عنوان تنظیم‌کننده جهاد در عمل متمرکز کرده و خانواده‌های جوانان پناهنده را به واسطه‌های نهایی ورود به سازمان‌های شبه‌نظامی تبدیل کرده است. این کتاب تحریک‌آمیز این ایده را به چالش می‌کشد که افراط‌گرایی در جوامع مدرن مسلمان محصول جانبی طبیعی برخورد تمدن‌ها، ایدئولوژی جهانی اسلام‌گرا یا تغییر مذهب بنیادگرا است.

This book provides a fascinating look at the creation of contemporary Muslim jihadists. Basing the book on her long-term fieldwork in the disputed borderlands between Pakistan and India, Cabeiri deBergh Robinson tells the stories of people whose lives and families have been shaped by a long history of political conflict. Interweaving historical and ethnographic evidence, Robinson explains how refuge-seeking has become a socially and politically debased practice in the Kashmir region and why this devaluation has turned refugee men into potential militants. She reveals the fraught social processes by which individuals and families produce and maintain a modern jihad, and she shows how Muslim refugees have forged an Islamic notion of rights—a hybrid of global political ideals that adopts the language of human rights and humanitarianism as a means to rethink refugees’ positions in transnational communities. Jihad is no longer seen as a collective fight for the sovereignty of the Islamic polity, but instead as a personal struggle to establish the security of Muslim bodies against political violence, torture, and rape. Robinson describes how this new understanding has contributed to the popularization of jihad in the Kashmir region, decentered religious institutions as regulators of jihad in practice, and turned the families of refugee youths into the ultimate mediators of entrance into militant organizations. This provocative book challenges the idea that extremism in modern Muslim societies is the natural by-product of a clash of civilizations, of a universal Islamist ideology, or of fundamentalist conversion.