دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Boccaccio the Philosopher: The Language of Knowledge in the Decameron
دانلود کتاب بوکاچیو فیلسوف: زبان دانش در دکامرون
مشخصات کتاب
Boccaccio the Philosopher: The Language of Knowledge in the Decameron
ویرایش:
نویسندگان: Filippo Andrei
سری:
ناشر: University of California
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 303
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 69 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 55,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Boccaccio the Philosopher: The Language of Knowledge in the Decameron به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بوکاچیو فیلسوف: زبان دانش در دکامرون نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب بوکاچیو فیلسوف: زبان دانش در دکامرون
این پایان نامه به بررسی مفاهیم فلسفی دکامرون در ارتباط با آثار جزئی بوکاچیو می پردازد و نگرش های وی را نسبت به فلسفه مشخص می کند تا ارزیابی کند که چگونه تأمل نظری در ماهیت بلاغت و تخیل شاعرانه می تواند در نهایت نظریه معرفتی را استخراج کند. این پایان نامه که با توجه به جنبه های مختلف ماهیت پروژه فلسفی قرون وسطی سازماندهی شده است، استدلال می کند که دکامرون بعد فلسفی قابل توجهی دارد که در زبان نهفته است و می توان پیامدهای فلسفی روایات را در رویکردی معرفتی به متن درک کرد. فصل اول ("مردان خدایی شده و خدایان انسان سازی شده: تبارشناسی ها و حجاب هرمتیک فابولا") بر جنبه های شاعرانه تمرکز دارد و زبان ادبیات را آنگونه که در Genealogie deorum gentilium و Trattatello بوکاچیو نظریه پردازی شده است، تحلیل می کند. در لود دی دانته حدس و گمان بوکاچیو در مورد ماهیت شعر برای درک چگونگی تولید دانش توسط متن بسیار مهم است. هم Genealogie و هم Decameron مکانیسم‌های کسب دانش را از طریق روش‌های گفتمانی مشابه بررسی می‌کنند. ابهام ذاتی شعر، آن گونه که در چارچوب تبارشناسی تئوریزه شده است، به ایده هرمتیک گفتمان پنهان اشاره دارد، یعنی آن نوع ادبیاتی که زبانش معانی و حقیقت خود را بدون انکار کامل دانش و فهم پنهان می کند. همان‌طور که بوکاچیو می‌گوید، ماهیت هرمتیک شعر از «رحم خدا» سرچشمه می‌گیرد و به عده معدودی هدیه داده می‌شود. علاوه بر این، به نظر می رسد تخیل شاعرانه ابزاری شناختی است که از قدرت ذهن بهره می گیرد.\r\nفصل دوم («کوه بوکاچیو: سفر روح و زبان ادبیات») به این موضوع می پردازد. روانشناسی، به روش کلاسیک، به عنوان "مطالعه روح" در نظر گرفته شده است. دکامرون را می توان به عنوان سفری به سوی کسب دانش - خواه اخلاقی، فلسفی، یا عملی- در نظر گرفت. در مقدمه دکامرون، تشبیه معروفی که تفسیر متن را به کوه‌نوردی مقایسه می‌کند، به کمدی دانته اشاره می‌کند و ضرورت طاعون را در اصطلاح آخرت‌شناختی توجیه می‌کند و در نتیجه تجربه خواننده را به‌عنوان نوعی روشنفکر تعریف می‌کند. و ترقی و عروج معنوی. روز دوم دکامرون و تمثیل های روایی Commedia delle ninfe fiorentine و Amorosa visione در یک سفر تمثیلی روح برای درک معرفت مشترک هستند.\r\nفصل سوم (\"شعار و Enigma: Retoric and Knowledge in the Sixth Day\") بلاغت را شکلی از دانش می داند که ابزارهای بلاغی دکامرون و راه های بسیاری را که بوکاچیو ارتباط معناداری بین بلاغت و دانش برقرار می کند، تجزیه و تحلیل می کند. بلاغت می تواند معرفتی باشد و در این راستا ویژگی ها و ویژگی های صوری شعار یا پاسخ شوخ طبعانه در روز ششم دکامرون نشان می دهد که چگونه می توان این ابزار استعاری را نه تنها ابزار ساختاری گفتمان بوکاچیو، بلکه «حجاب»، راهبردی شاعرانه که هم قادر است دانش فلسفی را پنهان کند و هم آشکار سازد. آثار بوکاچیو با جنبه‌های مختلفی از رابطه بین گفتمان فلسفی و ادبی که از بحث‌های معاصر درباره ادبیات به او می‌رسد، درگیر است. به ویژه، امکانات ارائه شده توسط معرفت شناسی در اندیشه قرون وسطی و نقش تمثیل و اسطوره به عنوان ابزارهای شعری یک گفتمان فلسفی نهفته، ابزاری حیاتی برای درک نظریه بوکاچیو در رابطه بین بلاغت و دانش است.\r\nفصل چهارم. («تغییرهای «هونستوم:» فلسفه عملی و نظریه کنش در دکامرون») در دکامرون به اخلاق (شناخت خیر؛ فلسفه اخلاق) می پردازد. در اینجا من استدلال می‌کنم که شخصیت‌های دکامرون سفرهای شناختی را تجربه می‌کنند که رویکردی اخلاقی به جهان را در بر می‌گیرد. خوانش دقیق متون قاب دکامرون همراه با درک درست مفهوم قرون وسطایی «صداقت» نشان دهنده مدلی کاملاً تعریف شده از زندگی است که می توان آن را به فلسفه عملی مربوط به آن ردیابی کرد که بوکاچیو - به عنوان خواننده ارسطو و توماس آکویناس - مدتها مدیتیشن کرده بود. اصل راهنمای قانون طبیعی که در مقدمه دکامرون برانگیخته شده است، به درستی در رابطه با نظام اخلاقی تومیستی درک می شود که در آن طبیعت و مظاهر زمینی آن در غرایز انسان با عمل عقل و اراده آزاد با هدف دستیابی به تعادل مقابله می شود. دانشی عملی که در نهایت منجر به دید جدیدی از جهان می شود. در نهایت، احتمالات ارائه شده توسط خوانش دکامرون به عنوان سفری به سوی کسب دانش، نظریه ای از کنش را استخراج می کند که پیامدهای مهمی برای گذار از فلسفه مکتبی به اومانیسم دارد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The dissertation examines the philosophical implications of the Decameron in connection with Boccaccio\'s minor works and ascertains his attitudes towards philosophy, in order to evaluate how a theoretical reflection on the nature of rhetoric and poetic imagination can ultimately elicit a theory of knowledge. Organized according to different aspects of the nature of the medieval philosophical project, the dissertation argues that the Decameron has a significant philosophical dimension which is concealed in the language and that the philosophical implications of the narratives can be understood in an epistemological approach to the text.\r\nThe first chapter (\"Deified Men and Humanized Gods: The Genealogies and the Hermetic Veil of the Fabula\") focuses on aspects of poetics and analyzes the language of literature as theorized in Boccaccio\'s Genealogie deorum gentilium and Trattatello in laude di Dante. Boccaccio\'s speculation on the nature of poetry is paramount for the understanding of how knowledge is produced by the text. Both the Genealogie and the Decameron explore the mechanisms of acquisition of knowledge through similar modalities of discourse. The intrinsic obscurity of poetry, as theorized in the context of the Genealogies, refers to the hermetic idea of covert discourse, that is, the kind of literature whose language hides its meanings and the truth without completely denying knowledge and understanding. As Boccaccio maintains, the hermetic nature of poetry originates in the \'womb of God\' and is given as a gift to a selected few; moreover, poetic imagination appears to be a cognitive tool that takes advantage of the power of the mind.\r\nThe second chapter (\"Boccaccio\'s Mountain: The Voyage of the Soul and The Language of Literature\") deals with psychology, intended, in the classical way, as the \'study of the soul.\' The Decameron can be seen as a journey toward the acquisition of knowledge—be it moral, philosophical, or practical. In the Introduction to the Decameron, the famous simile comparing the interpretation of the text to the climbing of a mountain alludes to Dante\'s Commedia and justifies the necessity of the plague in eschatological terms, thereby defining the reader’s experience as a sort of intellectual and spiritual progression and ascent. The Second Day of the Decameron and the narrative parables of the Commedia delle ninfe fiorentine and the Amorosa visione share the same modality of an allegorical voyage of the soul for the apprehension of knowledge.\r\nThe third chapter (\"The Motto and the Enigma: Rhetoric and Knowledge in the Sixth Day\") considers rhetoric as a form of knowledge analyzing the rhetorical devices of the Decameron and the many ways in which Boccaccio establishes a meaningful connection between rhetoric and knowledge. Rhetoric can be epistemic, and in this regard, the characteristics and formal features of the motto, or witty reply, in the Sixth Day of the Decameron show how this metaphorical tool can be considered not only a structuring device of Boccaccio’s discourse, but also a \'veil,\' a poetical strategy which is able to both conceal and to reveal philosophical knowledge. Boccaccio\'s oeuvre engages with several aspects of the relationship between philosophical and literary discourse as they come to him from contemporary debates about literature. In particular, the possibilities offered by epistemology in medieval thought and the role of allegory and mythology as poetical devices of a latent philosophical discourse are critical means to understanding Boccaccio\'s theory of the nexus between rhetoric and knowledge.\r\nThe fourth chapter (\"The Variants of \'Honestum:\' Practical Philosophy and Theory of Action in the Decameron\") deals with ethics (the knowledge of the good; moral philosophy) in the Decameron. Here I argue that the characters of the Decameron experience cognitive journeys that embrace an ethical approach to the world. An attentive reading of the frame texts of the Decameron along with a proper understanding of the medieval concept of “honesty” suggests a well-defined model of life that can be traced back to the practical philosophy concerning which Boccaccio—as a reader of Aristotle and Thomas Aquinas—had long meditated. The guiding principle of Natural Law evoked in the Introduction to the Decameron is most properly understood in relation to the Thomistic ethical system in which Nature and its earthly manifestations in human instincts are counterbalanced by the action of reason and free will, with the aim of achieving a practical knowledge that eventually leads to a new vision of the world. Finally, the possibilities offered by a reading of the Decameron as a journey toward the acquisition of knowledge elicit a theory of action that has significant implications for the transition from scholastic philosophy to humanism.
