Blood Ties: Religion, Violence and the Politics of Nationhood in Ottoman Macedonia, 1878–1908

منطقه ای که مقدونیه امروزی است تا مدت ها قلب امپراتوری عثمانی در اروپا بوده است. این مکان محل زندگی ترکیبی پیچیده از مردم و مذاهب بود که صدها سال در صلح نسبی با هم زندگی کرده بودند. مطمئناً، این افراد با خشونت اجباری و انواع مختلف غارت‌هایی که راهزنان و عوامل دولتی از آنها بازدید می‌کردند، بیگانه نبودند. با این حال، در دهه‌های پایانی قرن نوزدهم و در سراسر قرن بیستم، منطقه به‌طور دوره‌ای درگیر درگیری‌های تلخی بود که از نظر کیفی با وقوع خشونت‌های قبلی متفاوت بود. در پیوندهای خونی، ایپک کی. یوسماوغلو منشأ این تغییر از خشونت پراکنده به سیستماتیک و فراگیر را از طریق تاریخ اجتماعی «مسئله مقدونیه» توضیح می دهد.

گزارش یوسماوغلو پس از کنگره آغاز می شود. برلین (1878)، زمانی که ترکیبی قدرتمند از امپریالیسم حاصل جمع صفر، ناسیونالیسم نوپا، و دولت های در حال مدرن شدن، وقایعی را که مستقیماً در شروع جنگ جهانی اول نقش داشتند و پیامدهایی را به همراه داشت که تا به امروز بازتاب می یابد، به حرکت درآورد. او با تمرکز بر تجربه ساکنان مقدونیه عثمانی در این دوره، نشان می دهد که چگونه همبستگی های جمعی از بین رفت، زمان و مکان عقلانی شد، و شکل تغییرناپذیر ملت و هویت ملی جایگزین چند زبانی، انجمن های سیالی شد که قبلاً حس مردم را تعریف می کرد. تعلق جمعی منطقه دوباره نقشه برداری شد. جمعیت ها شمارش و جابجا شدند. تشدید خشونت نمادین و فیزیکی به دنبال داشت و از طریق این فرآیند بود که ناسیونالیسم به ایدئولوژی بسیج توده ای در میان مردم عادی تبدیل شد. یوسماوغلو استدلال می کند که تمایز ملی نتیجه، و نه علت، درگیری خشونت آمیز در مقدونیه عثمانی بود.

The region that is today Macedonia was long the heart of the Ottoman Empire in Europe. It was home to a complex mix of peoples and faiths who had for hundreds of years lived together in relative peace. To be sure, these people were no strangers to coercive violence and various forms of depredations visited upon them by bandits and state agents. In the final decades of the nineteenth century and throughout the twentieth century, however, the region was periodically racked by a bitter conflict that was qualitatively different from previous outbreaks of violence. In Blood Ties, Ipek K. Yosmaoglu explains the origins of this shift from sporadic to systemic and pervasive violence through a social history of the "Macedonian Question."

Yosmaoglu's account begins in the aftermath of the Congress of Berlin (1878), when a potent combination of zero-sum imperialism, nascent nationalism, and modernizing states set in motion the events that directly contributed to the outbreak of World War I and had consequences that reverberate to this day. Focusing on the experience of the inhabitants of Ottoman Macedonia during this period, she shows how communal solidarities broke down, time and space were rationalized, and the immutable form of the nation and national identity replaced polyglot, fluid associations that had formerly defined people's sense of collective belonging. The region was remapped; populations were counted and relocated. An escalation in symbolic and physical violence followed, and it was through this process that nationalism became an ideology of mass mobilization among the common folk. Yosmaoglu argues that national differentiation was a consequence, and not the cause, of violent conflict in Ottoman Macedonia.