دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Bleak Houses: Disappointment and Failure in Architecture
دانلود کتاب خانه های تاریک: ناامیدی و شکست در معماری
مشخصات کتاب
Bleak Houses: Disappointment and Failure in Architecture
ویرایش:
نویسندگان: Timothy J. Brittain-Catlin
سری:
ISBN (شابک) : 0262026694, 9780262026697
ناشر: The MIT Press
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 193
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 26 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 30,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب خانه های تاریک: ناامیدی و شکست در معماری: نقد معماری هنر تاریخچه عکاسی
در صورت تبدیل فایل کتاب Bleak Houses: Disappointment and Failure in Architecture به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خانه های تاریک: ناامیدی و شکست در معماری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب خانه های تاریک: ناامیدی و شکست در معماری
تاریخ معمول معماری، روایت بزرگی از بناهای تاریخی سر به فلک کشیده و قهرمان سازان است. اما از بسیاری جهات نیز روایتی نادرست است و به ندرت شکست‌های شخصی و ناامیدی معماران را تصدیق می‌کند. در Bleak Houses، تیموتی بریتین-کتلین به بررسی جنبه های زیرین معماری می پردازد، داستان های بازنده ها و عدم تحقق اغلب توسط یک انتقاد معماری که تازگی، شهرت، و قدرت را بر خطاپذیری و رد شدن ارزش می دهد، نادیده گرفته می شود. بریتین-کتلین در مورد سیسیل کوروین به ما می گوید، برای مثال، دوست و شریک حرفه ای فرانک لوید رایت، که چنان تحت تأثیر نبوغ رایت قرار گرفته بود که مجبور شد طراحی را متوقف کند. در مورد معمارانی که ساختمان‌های بازمانده‌شان تخریب و مثله شده است. و در مورد دیگرانی که از بدخلقی، تبعید، بی استعدادی، فقدان مدارک، دوستان نادرست یا از مد افتاده بودن رنج می‌بردند. از آنجایی که نقد معماری ارزش‌های باریک فزاینده‌ای را ترویج می‌کند، سبک‌های خاص را رد می‌کند و ساختمان‌ها را در معرض آزمون تورنسل ویکتوریایی «واقعی» در مقابل «جعلی» قرار می‌دهد، بریتانیا-کتلین تأثیری را که این انتقاد سطحی نه تنها بر گفتمان معماری داشته است، توضیح می‌دهد. اما در مورد کیفیت ساختمان ها. این واقعیت که اکثر ساختمان‌ها به هیچ وجه مورد بررسی دقیق قرار نمی‌گیرند، منجر به فضای وسیعی از مسکن‌های مدرن زشت و بی‌سوادی فراگیر عمومی در مورد معماری شده است.
بریتین-کاتلین پیشنهاد می‌کند منتقدان معماری، می‌توانند از رمان‌نویسان چیزهایی در مورد چگونگی یاد بگیرند. برای نوشتن در مورد ساختمان ها برای مثال، آلن هولینگهرست در فرزند غریبه و الیزابت بوون در Eva Trout خانه های به یاد ماندنی را به وضوح تداعی می کنند. منتقدان، با تفکر مانند رمان نویسان، آنچه را که بازندگان معماری ارائه می دهند، می بینند: روش های اپیزودیک و احساساتی برای نگاه کردن به ساختمان ها که به تجربه خود ما مربوط می شود، درس هایی که از نمونه های بدی که می توانند ساختمان ها را بهتر کنند، آموخته می شوند.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The usual history of architecture is a grand narrative of soaring monuments and heroic makers. But it is also a false narrative in many ways, rarely acknowledging the personal failures and disappointments of architects. In Bleak Houses, Timothy Brittain-Catlin investigates the underside of architecture, the stories of losers and unfulfillment often ignored by an architectural criticism that values novelty, fame, and virility over fallibility and rejection. Brittain-Catlin tells us about Cecil Corwin, for example, Frank Lloyd Wright's friend and professional partner, who was so overwhelmed by Wright's genius that he had to stop designing; about architects whose surviving buildings are marooned and mutilated; and about others who suffered variously from bad temper, exile, lack of talent, lack of documentation, the wrong friends, or being out of fashion. As architectural criticism promotes increasingly narrow values, dismissing certain styles wholesale and subjecting buildings to a Victorian litmus test of "real" versus "fake," Brittain-Catlin explains the effect that this superficial criticality has had not only on architectural discourse but on the quality of buildings. The fact that most buildings receive no critical scrutiny at all has resulted in vast stretches of ugly modern housing and a pervasive public illiteracy about architecture.
Architecture critics, Brittain-Catlin suggests, could learn something from novelists about how to write about buildings. Alan Hollinghurst in The Stranger's Child, for example, and Elizabeth Bowen in Eva Trout vividly evoke memorable houses. Thinking like novelists, critics would see what architectural losers offer: episodic, sentimental ways of looking at buildings that relate to our own experience, lessons learned from bad examples that could make buildings better.
