Blaue Hemden — Rote Fahnen: Die Geschichte der Freien Deutschen Jugend

در زمان جمهوری آلمان، Freie Deutsche Jugend انجمنی متشکل از دو میلیون نفر بود. اکثر شهروندان جمهوری دموکراتیک آلمان در سنین نوجوانی به عضویت درآمدند، بسیاری از آنها نیز مقامات. FDJ بخشی از دوران جوانی او بود، که خاطرات بسیاری از تجربیات جامعه با آن مرتبط است. تنها یک سال پس از سقوط دیوار، تنها یک گروه منشعب از جناح چپ از FDJ باقی ماند. جشن پنجاهمین سالگرد در 6 مارس 1996 در سالن کنگره الکساندر پلاتز برلین به یک گردهمایی جانبازان تبدیل شد. «کارخانه کادر» که زمانی افتخارآمیز بود و رهبران جوانی را در اختیار حزب، دولت و ارتش قرار داده بود، در مدت کوتاهی کم‌اهمیت شد. به عنوان یک موضوع تحلیل تاریخی، FDJ تصویر بسیار متفاوتی نسبت به ادبیات خاطرات و خاطرات معاصران ارائه می دهد. دو قرائت به ویژه در مورد FDJ Gründerzeit وجود دارد که آشتی دادن آنها دشوار است، اما هیچکدام اشتباه نیست: از یک سو، یک جامعه خودمختار و متکثر از جوانان که خواهان یک راه دموکراتیک برای خروج از خرابه های باقی مانده هستند. توسط رایش هیتلر در خیابان ها و در جستجوی سرها. از سوی دیگر، ابزار کنترل از راه دور سیاست قدرت کمونیستی. هرکسی که مانند من شاهد پایان جنگ و آغاز سازماندهی مجدد اجتماعی در سن چهارده یا پانزده سالگی بوده است، احتمالاً تجربیات خود را در نسخه اول تشخیص خواهد داد. تجربیات تکان دهنده ای را به خاطر می آورم که در آن زمان زندگی من را کاملاً تغییر داد و باعث شد به صفوف FDJ بپیوندم، حتی اگر در غرب برلین زندگی می کردم.

Zu DDR-Zeiten war die Freie Deutsche Jugend ein Zweimillionenverband. Die meisten DDR-Bürger wurden als Heranwachsende Mitglieder, viele auch Funktionäre; die FDJ war ein Teil ihrer Jugend, mit dem Erinnerungen an viele Gemeinschaftserlebnisse verbunden sind. Schon ein Jahr nach der Wende blieb von der FDJ nur noch eine linke Splittergruppe übrig. Die Feier des fünfzigjährigen Jubiläums am 6. März 1996 in der Kongreßhalie Berlin Alexanderplatz geriet zum VeteranentreJfen. Die einst so stolze »Kaderschmiede«, die Partei, Staat und Armee mit Führungsnachwuchs versorgt hatte, schrumpfte in kurzer Zeit zur Bedeutungslosigkeit. Als Gegenstand der historischen Analyse bietet die FDJ ein wesentlich anderes Bild als in der Memoirenliteratur und in der Erinnerung von Zeitgenossen. 1nsbesondere über die FDJ der Gründerzeit sind zwei Lesarten in Umlauf, die schwer miteinander in Einklang zu bringen sind, und doch ist keine falsch: einerseits selbstbestimmte, pluralistische Gemeinschaft junger Menschen, die einen demokratischen Ausweg aus den vom Hitlerreich hinterlassenen Trümmern auf den Straßen und in den Köpfen suchten; andererseits ferngesteuertes 1nstrument kommunistischer Machtpolitik. Wer wie ich mit vierzehn, fünfzehn Jahren das Kriegsende und die Anfänge gesellschaftlicher Neuorganisation mitgemacht hat, wird seine eigenen Erfahrungen eher in der ersten Version wiedererkennen. ich erinnere mich gut an die schockartigen Erlebnisse, die damals das Leben völlig veränderten und mich, obwohl ich im Westteil Berlins lebte, in die Reihen der FDJ führten.