Blastomycosis

بلاستومایکوزیس معمایی ترین عفونت قارچی انسان است. این معماها زیستگاه طبیعی عامل اتیولوژیک، میزان قرار گرفتن در معرض و عفونت های تحت بالینی در مناطق آندمیک، توزیع کانون های اندمیک در سراسر جهان، ناهماهنگی ارزیابی سروولوژیک بیماران آلوده، و پاسخ متفاوت چنین بیمارانی به رژیم های درمانی استاندارد را در بر می گیرد. علیرغم تحقیقات مجدانه توسط بسیاری از محققین ذیصلاح، ما هنوز جایگاه اکولوژیکی محل سکونت عامل اتیولوژیک را نمی دانیم. ما سرنخ های وسوسه انگیز زیادی داریم اما پاسخ قطعی نداریم. ما همچنین از گستره مناطق آندمیک در جهان برای این بیماری اطلاعی نداریم. آزمایش پوست، که در تعریف توزیع هیستوپلاسموز و کوکسیدیوئیدومیکوز بسیار مفید است، در نقشه برداری مناطق آندمیک برای بلاستومایکوز هیچ ارزشی نداشته است. حتی ارزیابی سرولوژیک موارد شناخته شده بیماری در نتایج بسیار نامنظم بوده است که به عنوان یک روش تشخیصی یا پیش آگهی مفید نیست. معمای بلاستومیکوز مستقیماً به خود بیماری می رود. ادبیات گسترده ای در مورد بحث در مورد وجود و میزان عفونت های تحت بالینی وجود دارد. مجموعه گزارش‌های موردی نشان می‌دهد که چنین عفونت‌های گذرا اتفاق می‌افتد، اما برخلاف سایر قارچ‌ها، میزان رایج بودن این پدیده در جمعیت عمومی هنوز قابل ارزیابی نیست. حتی تشخیص بیماری تثبیت شده یک مشکل بالینی بزرگ است.

Blastomycosis remains the most enigmatic of human mycotic infections. The enigmas encompass the natural habitat of the etiologic agent, extent of exposure and subclinical infections in endemic areas, distribution of en­ demic foci throughout the world, inconsistency of serologic evaluation of infected patients, and varying response of such patients to standard treat­ ment regimens. In spite of diligent investigations by many competent investigators, we still do not know the ecological niche inhabited by the etiologic agent. We have many tantalizing clues but no definite answers. Nor do we know the extent of the endemic areas in the world for this disease. Skin testing, so useful in defining the distribution of histoplasmosis and coccidioidomycosis, has been of no value in mapping endemic areas for blastomycosis. Even the serologic evaluation of known cases of the disease has been too erratic in results to be useful as a diagnostic or prognostic procedure. The enigmas of blastomycosis go straight to the disease itself. There is an extensive literature on the debate concerning the presence and extent of subclinical infections. Case report series demonstrate that such transient infections do occur but, unlike other mycoses, the extent to which this phe­ nomenon is common in the general population still cannot be assessed. Even the diagnosis of established disease is a major clinical problem.