Black Ephemera: The Crisis and Challenge of the Musical Archive

یک چارچوببرای درک آرشیو عمیق عملکرد سیاه در عصر دیجیتال

در عصری از داده‌های بزرگ و الگوریتم‌ها، دسترسی آسان ما به آرشیو سیاهی معاصر و تاریخی بی سابقه است. اینکه تکرارهای هنرهای بصری سیاه پوستان، مانند فیلم صامت کوتاه برت ویلیامز در سال 1916 "یک قمارباز متولد شده طبیعی" یا اجرای جوزفین بیکر در دهه 1920، صرفاً یک جستجوی سریع در یوتیوب است که نحوه آموزش و تحقیق محققان در مورد عملکرد سیاه را تغییر داده است.

در حالی که Black Ephemera این دسترسی جدید را جشن می‌گیرد، بحران و چالش آرشیو موسیقی سیاه‌پوستان را در لحظه‌ای که فرهنگ سیاه‌پوست آمریکایی تبدیل به یک صادرات جهانی شده است، زیر سوال می‌برد. Black Ephemera با استفاده از موسیقی و صدا به عنوان متن اصلی خود، استدلال می کند که DNA فرهنگی سیاهان آمریکا در تبدیل از آنالوگ به دیجیتال مبهم شده است. نیل از طریق قرائتی متقابل از رابطه بین عصر دیجیتال و فرهنگ تولید شده در دوران پیش از دیجیتال، استدلال می‌کند که موسیقی سیاه‌پوستان خود به زودگذر، در بهترین حالت، و در بدترین حالت به صداهای پس‌زمینه استثمار و کالایی‌سازی مداوم تقلیل یافته است. فرهنگ سیاه بحران و چالش‌های بایگانی سیاه صرفاً سؤالات دانش نیست، بلکه چگونگی حرکت و تجلی دانش در سیاهی است که مبهم، زودگذر، فراری، متزلزل، سیال و به طور فزاینده‌ای دیجیتالی است.

Black Ephemera یادآوری است که برای هر جهش بزرگ به جلو، بازگشت ضروری به آرشیو وجود دارد. از طریق این کار، نیل چارچوب جدیدی برای تفکر در مورد فرهنگ سیاه‌پوستان در دنیای دیجیتال ارائه می‌دهد.

A framework for understanding the deep archive of Black performance in the digital era

In an era of Big Data and algorithms, our easy access to the archive of contemporary and historical Blackness is unprecedented. That iterations of Black visual art, such as Bert Williams’s 1916 silent film short “A Natural Born Gambler” or the performances of Josephine Baker from the 1920s, are merely a quick YouTube search away has transformed how scholars teach and research Black performance.

While Black Ephemera celebrates this new access, it also questions the crisis and the challenge of the Black musical archive in a moment when Black American culture has become a global export. Using music and sound as its primary texts, Black Ephemera argues that the cultural DNA of Black America has become obscured in the transformation from analog to digital. Through a cross-reading of the relationship between the digital era and culture produced in the pre-digital era, Neal argues that Black music has itself been reduced to ephemera, at best, and at worst to the background sounds of the continued exploitation and commodification of Black culture. The crisis and challenges of Black archives are not simply questions of knowledge, but of how knowledge moves and manifests itself within Blackness that is obscure, ephemeral, fugitive, precarious, fluid, and increasingly digital.

Black Ephemera is a reminder that for every great leap forward there is a necessary return to the archive. Through this work, Neal offers a new framework for thinking about Black culture in the digital world.