Black Diva of the Thirties: The Life of Ruby Elzy

روبی الزی در حالی که تحت عمل جراحی معمول برای برداشتن یک تومور خوش خیم بود، درگذشت. او فقط سی و پنج سال داشت. اگر او زنده بود، یکی از اولین هنرمندان سیاه پوستی بود که در اپرای بزرگ ظاهر شد.

اگرچه اکنون در سایه بود، او در زمان خود ستاره ای درخشان بود. او از النور روزولت در کاخ سفید پذیرایی کرد. او بانوی اصلی پل رابسون در نسخه سینمایی امپراطور جونز بود. او در تولد بلوز در کنار بینگ کرازبی و مری مارتین همبازی شد. او در تئاتر آپولو هارلم و در هالیوود بول آواز خواند. صدای فوق العاده سوپرانوی او برای میلیون ها نفر از طریق رادیو شناخته شده بود. او شخصا توسط جورج گرشوین انتخاب شد تا یکی از نقش‌های اصلی شاهکار خود را بسازد، نقش سرنا در تولید اصلی پورگی و بس. آهنگ امضای او این بود که با صدایی خواستار \"My Man's Gone Now\" بود. روبی پرل الزی (1908-1943) در یک فقر شدید در پونتوتوک، می سی سی پی به دنیا آمد. پدرش در پنج سالگی خانواده را ترک کرد و مادرش را که زنی قوی و مؤمن بود، رها کرد تا چهار فرزند کوچک بزرگ کند. روبی اولین بار در سن چهار سالگی به طور عمومی آواز خواند و حتی در کودکی آرزوی حرفه ای در صحنه را داشت. زمانی که یک استاد مدعو که از شنیدن صدای زیبای او در کالج Rust در می سی سی پی غرق شده بود، به او اجازه داد تا در دانشگاه ایالتی اوهایو موسیقی بخواند، خوش شانسی را رقم زد. بعدها، با کمک هزینه تحصیلی روزنوالد، در مدرسه جولیارد در شهر نیویورک ثبت نام کرد.

بعد از بیش از 800 اجرا در پورگی و بس، او هدف بزرگی را در نظر گرفت، آواز خواندن در اپرای بزرگ. او در اوج شکل خود بود. در حالی که او در حال آماده شدن برای اولین بازی خود در نقش اصلی آیدا وردی بود، تراژدی رخ داد.

روبی الزی در طول فعالیت کوتاه خود در ردیف اول سوپرانوهای آمریکایی و پیشروی بود که راه را هموار کرد. برای لئونتین پرایس، جسی نورمن، نبرد کاتلین و دیگر دیواهای سیاه‌پوست صحنه اپرا. این بیوگرافی استعداد استثنایی او را تصدیق می کند، سهم او را در موسیقی آمریکایی به رسمیت می شناسد، و داستان غم انگیز و در عین حال الهام بخش او را بیان می کند.

While undergoing routine surgery to remove a benign tumor, Ruby Elzy died. She was only thirty-five. Had she lived, she would have been one of the first black artists to appear in grand opera.

Although now in the shadows, she was a shining star in her day. She entertained Eleanor Roosevelt in the White House. She was Paul Robeson's leading lady in the movie version of The Emperor Jones. She co-starred in Birth of the Blues opposite Bing Crosby and Mary Martin. She sang at Harlem's Apollo Theater and in the Hollywood Bowl. Her remarkable soprano voice was known to millions over the radio. She was personally chosen by George Gershwin to create one of the leading roles in his masterpiece, that of Serena in the original production of Porgy and Bess. Her signature song was the vocally demanding "My Man's Gone Now."

From obscurity she had risen to great heights. Ruby Pearl Elzy (1908-1943) was born in abject poverty in Pontotoc, Mississippi. Her father abandoned the family when she was five, leaving her mother, a strong, devout woman, to raise four small children. Ruby first sang publicly at the age of four and even in childhood dreamed of a career on the stage. Good fortune struck when a visiting professor, overwhelmed upon hearing her beautiful voice at Rust College in Mississippi, arranged for her to study music at Ohio State University. Later, on a Rosenwald Fellowship, she enrolled at the Juilliard School in New York City.

After more than 800 performances in Porgy and Bess, she set her sights on a huge goal, to sing in grand opera. She was at the peak of her form. While she was preparing for her debut in the title role of Verdi's Aida, tragedy struck.

During her brief career, Ruby Elzy was in the top tier of American sopranos and a precursor who paved a way for Leontyne Price, Jessye Norman, Kathleen Battle, and other black divas of the operatic stage. This biography acknowledges her exceptional talent, recognizes her contribution to American music, and tells her tragic yet inspiring story.