Biometric Authentication: International ECCV 2002 Workshop Copenhagen, Denmark, June 1, 2002 Proceedings

احراز هویت بیومتریک به شناسایی یک فرد بر اساس ویژگی‌های متمایز فیزیولوژیکی و/یا رفتاری اشاره دارد. یک فرد را با هویتی که قبلاً تعیین شده بود بر اساس ظاهر یا رفتار آن فرد مرتبط می کند. از آنجایی که بسیاری از ویژگی‌های فیزیولوژیکی یا رفتاری (شاخص‌های بیومتریک) برای هر فرد متمایز است، شناسه‌های بیومتریک ذاتاً قابل اعتمادتر و توانایی بیشتری نسبت به تکنیک‌های مبتنی بر دانش (مثلاً رمز عبور) و مبتنی بر نشانه (به عنوان مثال، یک کلید) در تمایز بین افراد مجاز دارند. شخص و یک شیاد متقلب به همین دلیل، سازمان‌های بیشتری به دنبال سیستم‌های احراز هویت خودکار برای بهبود رضایت مشتری، امنیت و کارایی عملیاتی و همچنین صرفه‌جویی در منابع حیاتی هستند. احراز هویت بیومتریک یک مشکل چالش برانگیز در تشخیص الگو است. این شامل چیزی بیش از تطبیق قالب است. ماهیت ذاتی داده های بیومتریک باید به دقت مورد مطالعه، تجزیه و تحلیل قرار گیرد و ویژگی های آن در توسعه نمایش مناسب و الگوریتم های تطبیق در نظر گرفته شود. تنوع ذاتی داده ها با زمان و شرایط محیطی، مقبولیت اجتماعی و تهاجمی بودن دستگاه های اکتساب، و تسهیلاتی که با آن داده ها می توانند جعل شوند، باید در انتخاب یک شاخص بیومتریک برای یک کاربرد معین در نظر گرفته شوند. به منظور استقرار یک سیستم احراز هویت بیومتریک، باید قابلیت اطمینان، دقت، کاربرد و کارایی آن را در نظر گرفت. در نهایت، ممکن است لازم باشد چندین شاخص بیومتریک (چند وجهی-بیومتریک) را برای مقابله با اشکالات هر شاخص بیومتریک ترکیب کنید.

Biometric authentication refers to identifying an individual based on his or her distinguishing physiological and/or behavioral characteristics. It associates an individual with a previously determined identity based on that individual s appearance or behavior. Because many physiological or behavioral characteristics (biometric indicators) are distinctive to each person, biometric identifiers are inherently more reliable and more capable than knowledge-based (e.g., password) and token-based (e.g., a key) techniques in differentiating between an authorized person and a fraudulent impostor. For this reason, more and more organizations are looking to automated identity authentication systems to improve customer satisfaction, security, and operating efficiency as well as to save critical resources. Biometric authentication is a challenging pattern recognition problem; it involves more than just template matching. The intrinsic nature of biometric data must be carefully studied, analyzed, and its properties taken into account in developing suitable representation and matching algorithms. The intrinsic variability of data with time and environmental conditions, the social acceptability and invasiveness of acquisition devices, and the facility with which the data can be counterfeited must be considered in the choice of a biometric indicator for a given application. In order to deploy a biometric authentication system, one must consider its reliability, accuracy, applicability, and efficiency. Eventually, it may be necessary to combine several biometric indicators (multimodal-biometrics) to cope with the drawbacks of the individual biometric indicators.