Bioethics Critically Reconsidered: Having Second Thoughts

اخلاق زیستی به عنوان یک رشته دانشگاهی و بالینی در اواخر قرن بیستم به دلیل عوامل مختلف توسعه یافت. برای این پیشرفت، سکولاریزاسیون فزاینده فرهنگ آمریکایی و نیز انحلال پزشکی به عنوان شبه صنفی با اخلاق حرفه ای خاص خود، بسیار مهم بود. در چارچوب این خلأ اخلاقی، اخلاق زیستی به وجود آمد. دلیل وجودی آن مخالفت با پدرسالاری ادعایی جامعه پزشکی و چارچوب های اخلاقی سنتی بود، اما در عین حال خود را به عنوان منبعی از اقتدار اخلاقی با توجه به تصمیم گیری های زیست پزشکی معرفی کرد. اخلاق زیستی به عنوان یک سیاست زیستی عمل می کند تا جایی که تلاش می کند در مورد اینکه چگونه افراد باید تصمیمات پزشکی بگیرند و سپس تلاش می کند تا آن را در قانون تدوین کند، به عنوان یک سیاست زیستی عمل می کند. ترقی گرایی و سکولاریسم در نهایت ایدئولوژی اخلاق زیستی هستند.

Bioethics developed as an academic and clinical discipline during the later part of the 20th century due to a variety of factors. Crucial to this development was the increased secularization of American culture as well as the dissolution of medicine as a quasi-guild with its own professional ethics. In the context of this moral vacuum, bioethics came into existence. Its raison d’être was opposition to the alleged paternalism of the medical community and traditional moral frameworks, yet at the same time it set itself up as a source of moral authority with respect to biomedical decision making. Bioethics serves as biopolitics in so far as it attempts to make determinations about how individuals ought to make medical decisions and then attempts to codify that in law. Progressivism and secularism are ultimately the ideology of bioethics.