Biodiesel: Feedstocks, Technologies, Economics and Barriers: Assessment of Environmental Impact in Producing and Using Chains

سیاست آلودگی هوا ارتباط تنگاتنگی با تغییرات آب و هوایی، سلامت عمومی، انرژی، حمل و نقل، تجارت و کشاورزی دارد و به طور کلی، زمین به لبه پرتگاه کشیده شده است و آسیب به طور فزاینده ای آشکار می شود. بخش حمل و نقل همچنان منبع اصلی آلاینده های هوا است - واقعیتی که تولید سوخت های زیستی را تحریک کرده است. این کتاب بر صنعت بیودیزل تمرکز دارد و اصلاحی در کل زنجیره تولید پیشنهاد می‌کند که راه را برای پیشرفت‌های بیشتر هموار می‌کند.

روغن به دست آمده از مزارع/محصولات دانه های روغنی رایج ترین ماده اولیه مورد استفاده برای تولید بیودیزل است. در همان زمان، آکادمی سلطنتی مهندسی بریتانیا و 178 دانشمند در هلند مشخص کردند که برخی از سوخت‌های زیستی، مانند گازوئیل تولید شده از محصولات غذایی، نسبت به سوخت‌های فسیلی منجر به انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتر شده‌اند. بر این اساس، این کتاب چرخه کامل تولید بیودیزل را مجددا ارزیابی می کند تا به یافتن راه حل های بهینه کمک کند. این تایید می کند که تولید و استفاده از کودها برای کشت مواد اولیه محصولات زراعی انتشار گازهای گلخانه ای به میزان قابل توجهی در مقایسه با کاهش به دست آمده با استفاده از بیودیزل تولید می کند. برای مقابله با این چالش لقاح، پیش‌بینی توسعه سوخت زیستی در آینده نیاز به سناریویی دارد که در آن تولیدکنندگان به سمت یک رویکرد کشاورزی ارگانیک که شامل استفاده از ریزجلبک‌ها می‌شود، تغییر می‌کنند.

در میان سوخت‌های زیستی پیشرفته، مزایای جلبک‌ها به عنوان ماده اولیه شامل بالاترین تبدیل انرژی خورشیدی و توانایی جذب CO₂ و آلاینده ها. به این ترتیب، انتخاب بهتری برای سوخت های آینده است. با توجه به این سوال که چرا از مزایای جلبک ها برای تولید سوخت زیستی استفاده نشده است، تحلیل های ما نشان می دهد که تنها مانع اصلی برای تحقق پتانسیل سوخت زیستی جلبک ها، سیاست های بین المللی و دولتی ناکارآمد است که مشکلاتی را در تطبیق اهداف توسعه اقتصادی و زیست محیطی ایجاد می کند. حفاظت.

Air pollution policy is closely connected with climate change, public health, energy, transport, trade, and agriculture, and generally speaking, the Earth has been pushed to the brink and the damage is becoming increasingly obvious. The transport sector remains a foremost source of air pollutants – a fact that has stimulated the production of biofuels. This book focuses on the biodiesel industry, and proposes a modification of the entire manufacturing chain that would pave the way for further improvements.

Oil derived from oilseed plantations/crops is the most commonly used feedstock for the production of biodiesel. At the same time, the UK’s Royal Academy of Engineering and 178 scientists in the Netherlands have determined that some biofuels, such as diesel produced from food crops, have led to more emissions than those produced by fossil fuels. Accordingly, this book re-evaluates the full cycle of biodiesel production in order to help find optimal solutions. It confirms that the production and use of fertilizers for the cultivation of crop feedstocks generate considerably more GHG emissions compared to the mitigation achieved by using biodiesel. To address this fertilization challenge, projecting future biofuel development requires a scenario in which producers shift to an organic agriculture approach that includes the use of microalgae.

Among advanced biofuels, algae’s advantages as a feedstock include the highest conversion of solar energy, and the ability to absorb CO₂ and pollutants; as such, it is the better choice for future fuels. With regard to the question of why algae’s benefits have not been capitalized on for biofuel production, our analyses indicate that the sole main barrier to realizing algae’s biofuel potential is ineffective international and governmental policies, which create difficulties in reconciling the goals of economic development and environmental protection.