Biodegradable: Detergents and the Environment

مواد شوینده مصنوعی پس از جنگ جهانی دوم به سرعت جایگزین صابون برای بیشتر اهداف نظافت خانگی شدند. همزمان، فوم‌های بزرگ از طریق تصفیه‌خانه‌های فاضلاب به آب‌های دریافت‌کننده که اغلب منابعی برای تامین آب خانگی بودند، شروع به عبور کردند. صنعت شوینده به سرعت متوجه شد که بسیاری از عوامل فعال سطحی (مواد فعال مواد شوینده مصنوعی و تولیدکنندگان کف) به آسانی قابل تجزیه زیستی نیستند. محبوب ترین عامل فعال سطحی آلکیل بنزن سولفونات (ABS) بود. جوامع صنعتی فرآیندهای فاضلاب رضایت بخشی را برای تصفیه زباله های خانگی توسعه داده بودند، اما حتی پیشرفته ترین تاسیسات تصفیه نشان داد که قادر به تخریب ABS نیستند.

زیست تخریب پذیر توسعه مواد شوینده مصنوعی و آلودگی پیش بینی نشده را بررسی می کند. آب های سطحی و زیرزمینی با استفاده از این فناوری جدید و همچنین واکنش های اجتماعی، سیاسی و صنعتی که منجر به اصلاح این مشکل شد. فشار عمومی و دولتی در ایالات متحده، انگلستان و جمهوری فدرال آلمان منجر به یافتن یک جایگزین زیست تخریب پذیر برای ABS، یعنی آلکیل سولفونات خطی (LAS) توسط صنعت شوینده بین المللی شد. استفاده از آن از اواسط دهه 1960 مشکل آلودگی کف را حل کرد. آلمان غربی تقریباً بلافاصله قانونی را تصویب کرد که فقط آن دسته از مواد شوینده ای که بیش از هشتاد درصد تجزیه پذیر هستند، می توانند فروخته شوند. دولت ایالات متحده به صنعت مواد شوینده اجازه داد تا به دنبال راه حلی باشد در حالی که وزارت بهداشت، آموزش و رفاه بر پیشرفت صنعت نظارت می کرد. در بریتانیا، دولت کمیته هایی ایجاد کرد و صنعت را ملزم به همکاری با آنها برای یافتن راه حل کرد. زیست تخریب پذیر نه تنها مشکلات ناشی از یک فناوری جدید را بررسی می کند، بلکه روش های جوامع مختلف برای مقابله با این مشکلات را نیز مقایسه و مقایسه می کند.

Synthetic detergents rapidly replaced soap for most domestic cleaning purposes after World War II. Concurrently, great billows of foam began passing undegraded through sewage treatment plants into receiving waters, which were often sources for domestic water supplies. The detergent industry quickly learned that many surface-active agents—the active ingredients of synthetic detergents and the producers of foam—were not readily biodegradable. The most popular surface-active agent was alkyl benzene sulfonate (ABS). Industrialized societies had developed satisfactory sewage processes to treat domestic wastes, but even the most advanced treatment facilities proved incapable of degrading ABS.

Biodegradable examines the development of synthetic detergents and the unanticipated pollution of surface waters and groundwaters by this new technology, as well as the social, political, and industrial responses that resulted in correction of the problem. Public and governmental pressure in the United States, the United Kingdom, and the Federal Republic of Germany led to the international detergent industry’s finding a biodegradable substitute for ABS, namely, linear alkyl sulfonate (LAS). Its use from the mid-1960s solved the foaming pollution problem.

The three countries responded to the problem very differently. West Germany almost immediately legislated that only those detergents that were more than eighty percent biodegradable could be sold. The U.S. government allowed the detergent industry to seek a solution while the Department of Health, Education, and Welfare monitored the industry’s progress. In the U.K. the government created committees and required industry to cooperate with them to find a solution. Biodegradable not only examines problems resulting from a new technology but also compares and contrasts different societies’ methods of dealing with these problems.