Biocommunication of Archaea

Archaea دامنه سومی از حیات را با ویژگی‌های منحصربه‌فردی که در سایر حوزه‌ها یافت نمی‌شود، نشان می‌دهد. Archaea فعالانه برای منابع زیست محیطی رقابت می کنند. آنها خود را درک می کنند و می توانند بین "خود" و "غیر خود" تمایز قائل شوند. آنها اطلاعات موجود را پردازش و ارزیابی می کنند و سپس رفتار خود را بر اساس آن اصلاح می کنند. آنها محیط اطراف خود را ارزیابی می کنند، تخمین می زنند که چقدر انرژی برای اهداف خاص نیاز دارند، و سپس نوع بهینه را درک می کنند. این صلاحیت‌های بسیار متنوع به ما نشان می‌دهند که این امر به دلیل فرآیندهای ارتباطی با واسطه علامت (aling)-
در سلول‌های باستانی (داخل ارگانیسمی)، بین گونه‌های باستانی مشابه، مرتبط و متفاوت (بین ارگانیسمی)، و بین باستانی و غیرآرکائیال امکان‌پذیر است. موجودات زنده (تران ارگانیسمی). این در هماهنگی رشد و توسعه، شکل و پویایی بسیار مهم است. چنین ارتباطی باید هم در سطح محلی و هم بین بخش‌های مستعمره‌ای که به طور گسترده از هم جدا شده‌اند، عمل کند. این به باستانی ها اجازه می دهد تا رفتارهای پاسخ مناسب را به شیوه ای متمایز با وضعیت رشد فعلی و تأثیرات فیزیولوژیکی خود هماهنگ کنند. این کتاب به بررسی های بیشتر در مورد چگونگی ارتباط ساکنان اکوسفر باستانی با یکدیگر برای هماهنگ کردن الگوهای رفتاری خود و اینکه نقش ویروس ها در این شبکه های تعاملی بسیار پویا چیست، می پردازد.

Archaea represent a third domain of life with unique properties not found in the other domains. Archaea actively compete for environmental resources. They perceive themselves and can distinguish between ‘self’ and ‘non-self’. They process and evaluate available information and then modify their behaviour accordingly. They assess their surroundings, estimate how much energy they need for particular goals, and then realize the optimum variant. These highly diverse competences show us that this is possible owing to sign(aling)-
mediated communication processes within archaeal cells (intra-organismic), between the same, related and different archaeal species (interorganismic), and between archaea and nonarchaeal organisms (transorganismic). This is crucial in coordinating growth and development, shape and dynamics. Such communication must function both on the local level and between widely separated colony parts. This allows archaea to coordinate appropriate response behaviors in a differentiated manner to their current developmental status and physiological influences. This book will orientate further investigations on how archaeal ecosphere inhabitants communicate with each other to coordinate their behavioral patterns and whats the role of viruses in this highly dynamic interactional networks.